Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź 1 2021-06-20 14:12:36 Ostatnio edytowany przez IsaBella77 (2021-06-20 14:35:15) Paula567 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-20 Posty: 9 Temat: Wtrącanie się rodziny w związekWitam wszystkich,Moje problemy w związku pojawiły się wtedy, kiedy mojemu tacie zaczęło sie nic nie podobać.. Z moim chłopakiem jestesmy ze sobą od 1 roku i kilku miesięcy. Mój chłopaks ma 23 lata i studiuje prawo a ja mam 22 lata i studiuję kosmetologię. Najgorszym problemem u mojego taty jest to, że nocował, że zasnęliśmy podczas wspólnie oglądanego filmu, że wziął mnie na kolana, że mnie pocałował czy też przytulił. Nie zgadza się na żaden wspólny wyjazd, ale ja nie ulegam, robię tak jak ja uważam, bo to jest moje życie i chcę sobie z nim ułożyć nasz mały świat. Jakiś czas temu podjęliśmy z chłopakiem decyzję o naszej wspólnej wyprowadzce, mało tego że mój tata jest wszystkiemu przeciwny to też mieszkanie razem się nie podobało, gdzie nie zaszłam w ciążę więc dla mnie to jest jakiś kuriozum, z tego względu że w mojej rodzinie moje kuzynostwo żyje bez ślubu i żaden z rodziny nie ma nic przeciwko, owszem może na początku trochę stawiali opór, ale z czasem akceptowali to i nadal akceptują. A u mnie jest wiecznie wojna, że bez ślubu, że to nie po katolicku etc etc...Z tym, że to jest tak że pary chcą się lepiej poznać, żeby poznać swoje zalety i wady, swoje nawyki etc etc.. Ale to też w ogole nie przemawia. Nawet nie podobało się to, że jeżdżę do chłopaka i nocuję u niego ale nie siedzę u niego jakoś mega długo.. dzień max dwa i wracam, według mojej rodziny to jest wulgaryzm itd... Z czym się nie zgadzam...Najgorzej boli to, że Twoja własna rodzina wyzywa Cię od najgirszych mimo, że niczego złego nie robisz...Pomóżcie mi i doradźcie, co mam robić i jak dotrzeć...Bo nie chcę by się mój związek rozsypał, tym bardziej że jeżeli to się rozsypie mój tata będzie ingerował mi w każdy inny...A ja nie mogę na to pozwolic.. Liczę na wasze rady... 2 Odpowiedź przez Istotka6 2021-06-20 14:20:19 Istotka6 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2017-04-30 Posty: 2,146 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Może po prostu się wyprowadz i tyle. Rodzina z czasem się z tym pewnie pogodzi. Póki widzi Twój tata że ma "władze" to będzie z tego korzystał. Jesteś osobą dorosłą, to też możesz decydować o swoim życiu. Korzystaj z tego. Po pewnym czasie kiedy emocje opadną możesz porozmawiać z rodziną o tym Nie ma rewolucji, jeśli nie ma buntu. 3 Odpowiedź przez Wielokropek 2021-06-20 14:29:11 Wielokropek 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-03-01 Posty: 26,044 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Każdy może mieć swój system wartości, swoje zdanie i nie każdemu musi system wartości innej, choćby najbliższej, osoby odpowiadać. Tak też jest w Twej do wyboru dwie drogi:1. podporządkować się wartościom i zdaniu ojca2. żyć zgodnie ze swą hierarchią wartości. Obie drogi mają zalety i wady, niezależnie od dokonanego przez Ciebie wyboru, poniesiesz - jak zawsze i wszyscy - od ojca tego samego, czego on oczekuje od Ciebie; on też chce do Ciebie dotrzeć. Jeśli ktoś chce, znajdzie ktoś nie chce, znajdzie powód."Sztuka życia polega na tym, by dostrzec swoje ograniczenia i słabości." Robert Rutkowski 4 Odpowiedź przez Paula567 2021-06-20 14:42:24 Paula567 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-20 Posty: 9 Odp: Wtrącanie się rodziny w związekAle ja nie chcę się nikomu podporządkowywać, tym bardziej że powinien zrozumieć to że chcę sama o sobie decydować, to że jestem odpowiedzialna i umiem wyciągać wnioski ze źle podjętych decyzji... Właśnie w treści jest, że się wyprowadziliśmy i wróciliśmy, bo straciłam pracę itd..ale wiem teraz że to był bład...Nie wiem jak z nim rozmawiać i jakich argumentów użyć, żeby odpuścił. On nie jest jakoś towarzyski i nie chce poznac rodziców mojego...Jego też dużo kosztuje starcie z moim ojcem..ale nie chcę go stracić...Czy u kogoś z Was był podobny problem? Jak sobie z tym poradziliscie?...Nie dajemy rady.... 5 Odpowiedź przez Wielokropek 2021-06-20 14:44:39 Ostatnio edytowany przez Wielokropek (2021-06-20 14:45:25) Wielokropek 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-03-01 Posty: 26,044 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Odpuść Ty. Odpuść potrzebę kontaktów z ojcem, odpuść potrzebę akceptacji Twych wyborów. Stań się niezależną psychicznie.***I zrozum, że możesz sama o sobie decydować. Jeśli ktoś chce, znajdzie ktoś nie chce, znajdzie powód."Sztuka życia polega na tym, by dostrzec swoje ograniczenia i słabości." Robert Rutkowski 6 Odpowiedź przez Paula567 2021-06-20 14:54:59 Paula567 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-20 Posty: 9 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Wielokropek napisał/a:Odpuść Ty. Odpuść potrzebę kontaktów z ojcem, odpuść potrzebę akceptacji Twych wyborów. Stań się niezależną psychicznie.***I zrozum, że możesz sama o sobie decydować. Czyli nawet nie podejmować próby rozmowy, żeby po prostu sobie odpuścił ingerowanie w moje życie, bo to i tak nic nie da tak? Żeby się oduzależnić i iść własną drogą? Ale nie wiem, czy mam na tyle sił by się podnieść... 7 Odpowiedź przez Wielokropek 2021-06-20 14:59:30 Wielokropek 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-03-01 Posty: 26,044 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek A upadłaś, że myślisz o podniesieniu się? Do Ciebie należy wybór, bo nie można być trochę w ciąży, bo nie można zjeść ciastko i dalej mieć to ciastko. Chcesz być niezależną lub zależną wtedy, gdy Ci to pasuje, a ojciec ma się do Twych 'chceń' dostosować. Przytomności życzę. Jeśli ktoś chce, znajdzie ktoś nie chce, znajdzie powód."Sztuka życia polega na tym, by dostrzec swoje ograniczenia i słabości." Robert Rutkowski 8 Odpowiedź przez Paula567 2021-06-20 15:09:33 Paula567 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-20 Posty: 9 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Wielokropek napisał/a:A upadłaś, że myślisz o podniesieniu się? Do Ciebie należy wybór, bo nie można być trochę w ciąży, bo nie można zjeść ciastko i dalej mieć to ciastko. Chcesz być niezależną lub zależną wtedy, gdy Ci to pasuje, a ojciec ma się do Twych 'chceń' dostosować. Przytomności prostu chodzi mi o to, żeby dał mi wolność wyboru, decydować o sobie i moim związku i nie gnębił mnie. 9 Odpowiedź przez Wielokropek 2021-06-20 15:15:01 Ostatnio edytowany przez Wielokropek (2021-06-20 15:15:34) Wielokropek 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-03-01 Posty: 26,044 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Masz wolność wyboru, możesz decydować o sobie, możesz decydować o swym związku. Możesz nie słuchać tego, co na temat Twych wyborów sądzi ojciec, możesz zrezygnować z kontaktów z ojcem, wtedy nie będziesz raz kolejny proszę byś zobaczyła, że oczekujesz od ojca tego, czego on oczekuje od Ciebie. Jeśli ktoś chce, znajdzie ktoś nie chce, znajdzie powód."Sztuka życia polega na tym, by dostrzec swoje ograniczenia i słabości." Robert Rutkowski 10 Odpowiedź przez Lady Loka 2021-06-21 00:34:44 Lady Loka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Ciasteczkowa Morderczyni Zarejestrowany: 2016-08-01 Posty: 17,073 Wiek: w sam raz. Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Paula567 napisał/a:Wielokropek napisał/a:A upadłaś, że myślisz o podniesieniu się? Do Ciebie należy wybór, bo nie można być trochę w ciąży, bo nie można zjeść ciastko i dalej mieć to ciastko. Chcesz być niezależną lub zależną wtedy, gdy Ci to pasuje, a ojciec ma się do Twych 'chceń' dostosować. Przytomności prostu chodzi mi o to, żeby dał mi wolność wyboru, decydować o sobie i moim związku i nie gnębił to on Ci zabrał wolność wyboru? Jesteś dorosła, weź odpowiedzialnosć za swoje życie, wyprowadźcie się i zacznijcie żyć jak dorośli ludzie, a nie tak, że tu śpisz u rodziców, a za chwilę dwa dni Cię nie ma, bo nocujesz u niego, a za chwile dwa dni on jest na głowie u Twoich jesteś w stanie podejmować własne decyzje, to bierz za nie odpowiedzialność zamiast oczekiwać, że wszyscy je zaakceptują i przyklasną. Przed napisaniem odpowiedzi skonsultuj się z lekarzem lub zawieszone. 11 Odpowiedź przez 2021-06-21 07:01:43 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2019-08-10 Posty: 2,874 Wiek: 29 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Prawda jest taka, ze Ty musisz w koncu zaakceptowac fakt, ze Twoj ojciec zdania nie zmieni i charakteru tez nie. 'To go back, you must go through yourself, and that way no man can show another.' 12 Odpowiedź przez Paula567 2021-06-21 09:19:46 Paula567 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-20 Posty: 9 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek napisał/a:Prawda jest taka, ze Ty musisz w koncu zaakceptowac fakt, ze Twoj ojciec zdania nie zmieni i charakteru tez skoro zdania nie zmieni to nie ma już córki. Ale jestem dorosła i chcę żyć normalnie. Bez niczyjego ingerowania. Po swojemu. 13 Odpowiedź przez Paula567 2021-06-21 09:29:10 Paula567 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-20 Posty: 9 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Lady Loka napisał/a:Paula567 napisał/a:Wielokropek napisał/a:A upadłaś, że myślisz o podniesieniu się? Do Ciebie należy wybór, bo nie można być trochę w ciąży, bo nie można zjeść ciastko i dalej mieć to ciastko. Chcesz być niezależną lub zależną wtedy, gdy Ci to pasuje, a ojciec ma się do Twych 'chceń' dostosować. Przytomności prostu chodzi mi o to, żeby dał mi wolność wyboru, decydować o sobie i moim związku i nie gnębił to on Ci zabrał wolność wyboru? Jesteś dorosła, weź odpowiedzialnosć za swoje życie, wyprowadźcie się i zacznijcie żyć jak dorośli ludzie, a nie tak, że tu śpisz u rodziców, a za chwilę dwa dni Cię nie ma, bo nocujesz u niego, a za chwile dwa dni on jest na głowie u Twoich jesteś w stanie podejmować własne decyzje, to bierz za nie odpowiedzialność zamiast oczekiwać, że wszyscy je zaakceptują i nie jest do końca tak, że on jest na głowie u moich rodziców. Od jakiegoś czasu przestał do mnie przyjeżdżać, bo są stale afery i stale się nie podoba. Jak już wcześniej wspominałam nocował, ale to na początku związku, po aferze w środku nocy, że to nie hotel pomyślał że nie jest mile widzianu etc etc... Bardzo bym chciała by się obaj dogadali... Bo też jest kwestia tego, że zupełnie nie akceptuje tego że razem się wyprowadziliśmy...więc nas jakby obu nienawidzi...tyle, że sami tego chcieliśmy i nie musiałam nikogo pytać o zgodę etc... 14 Odpowiedź przez 2021-06-21 09:46:36 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2019-08-10 Posty: 2,874 Wiek: 29 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Paula567 napisał/a: napisał/a:Prawda jest taka, ze Ty musisz w koncu zaakceptowac fakt, ze Twoj ojciec zdania nie zmieni i charakteru tez skoro zdania nie zmieni to nie ma już córki. Ale jestem dorosła i chcę żyć normalnie. Bez niczyjego ingerowania. Po tak, ale wiesz o tym, ze marnujesz czas i energie przez caly ten czas kiedy myslisz, ze jest szansa, ze zmieni zdanie i bedzie sie dogadywac? 'To go back, you must go through yourself, and that way no man can show another.' 15 Odpowiedź przez Lady Loka 2021-06-21 09:49:00 Lady Loka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Ciasteczkowa Morderczyni Zarejestrowany: 2016-08-01 Posty: 17,073 Wiek: w sam raz. Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Paula567 napisał/a:Lady Loka napisał/a:Paula567 napisał/a:Po prostu chodzi mi o to, żeby dał mi wolność wyboru, decydować o sobie i moim związku i nie gnębił to on Ci zabrał wolność wyboru? Jesteś dorosła, weź odpowiedzialnosć za swoje życie, wyprowadźcie się i zacznijcie żyć jak dorośli ludzie, a nie tak, że tu śpisz u rodziców, a za chwilę dwa dni Cię nie ma, bo nocujesz u niego, a za chwile dwa dni on jest na głowie u Twoich jesteś w stanie podejmować własne decyzje, to bierz za nie odpowiedzialność zamiast oczekiwać, że wszyscy je zaakceptują i nie jest do końca tak, że on jest na głowie u moich rodziców. Od jakiegoś czasu przestał do mnie przyjeżdżać, bo są stale afery i stale się nie podoba. Jak już wcześniej wspominałam nocował, ale to na początku związku, po aferze w środku nocy, że to nie hotel pomyślał że nie jest mile widzianu etc etc... Bardzo bym chciała by się obaj dogadali... Bo też jest kwestia tego, że zupełnie nie akceptuje tego że razem się wyprowadziliśmy...więc nas jakby obu nienawidzi...tyle, że sami tego chcieliśmy i nie musiałam nikogo pytać o zgodę etc...Ja bym nie szla w tak mocne slowa, ze on od razu Was prostu albo zyj po swojemu, albo szukaj u innych potwierdzenia, ze to, co robisz jest ok. Poki co Ty szukasz potwierdzenia w innych zamiast w sobie, a to nie jest dobry kierunek dla doroslego czlowieka. Przed napisaniem odpowiedzi skonsultuj się z lekarzem lub zawieszone. 16 Odpowiedź przez szybkilopez 2021-06-21 10:25:52 szybkilopez Powoli się zadomawiam Nieaktywny Zarejestrowany: 2020-12-12 Posty: 51 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Paula567 napisał/a:Najgorszym problemem u mojego taty jest to, że nocował, że zasnęliśmy podczas wspólnie oglądanego filmu, że wziął mnie na kolana, że mnie pocałował czy też przytulił. Nie zgadza się na żaden wspólny wyjazd, ale ja nie ulegam, robię tak jak ja uważam, bo to jest moje życie i chcę sobie z nim ułożyć nasz mały ładnie to wszystko napisałaś, ale mam wrażenie że mimo twojej "pełnoletności" jesteś ciągle dzieckiem. Osobiście uważam że jeśli przywozisz chłopaka do również twojego twojego domu, ale jednak domu twoich rodziców to powinnaś dostosować się do ich reguł gry. Twój ojciec ma takie poglądy jakie ma i wygląda na to że ich nie zmieni. Nie możesz oczekiwać od osoby która jest wychowana w wierze katolickiej że nagle zmieni swoje poglądy odnośnie np. spania ze sobą przed ślubem. Ja wiem że to jest akurat głupota że rodzice kładą dwoje młodych ludzi (chłopak u dziewczyny, dziewczyna u chłopaka)spać osobno pomimo tego że przecież razem mieszkają i wiadomo że mieszkając ze sobą pacierza raczej nie odmawiają, niestety tak to już jest i musisz się z tym pogodzić. Zwłaszcza że studiując raczej nie jesteś samodzielna i ojciec Ci za te studia jakoś płaci (mieszkanie, utrzymanie).Jeśli czujesz że ta sytuacja Ci nie odpowiada, żaden problem. Wyprowadzasz się z domu, przestajesz utrzymywać kontakt z rodzicami, pracujesz sama na siebie. Wtedy twoje życie należy tylko do Ciebie. Ale niestety to trudne, znacznie łatwiej "nagiąć" rzeczywistość do swoich oczekiwań niż dostosować się do rzeczywistości. No ale cóż wybór należy do Ciebie. 17 Odpowiedź przez Majk645 2021-06-21 11:02:08 Majk645 Net-facet Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-04 Posty: 36 Odp: Wtrącanie się rodziny w związekszybkilopez czyli wychodzi na to, że rodzice to co mówią to zawsze tak ma być, nie mają prawa rozmawiać z dziećmi i słuchać ich zdania? Przecież to absurd. Nikt normalny nie będzie tak się zachowywał wobec własnego dziecka i partnera - wyprowadzka, ok, jest sposobem ale u takiego rodzica to raczej niewiele to zmieni bo ciągle będzie miał nienawiść i problem o cokolwiek. Bez przesady z tą akceptacją toksyczności rodziców. 18 Odpowiedź przez szybkilopez 2021-06-21 13:10:26 szybkilopez Powoli się zadomawiam Nieaktywny Zarejestrowany: 2020-12-12 Posty: 51 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Majk645 napisał/a:szybkilopez czyli wychodzi na to, że rodzice to co mówią to zawsze tak ma być, nie mają prawa rozmawiać z dziećmi i słuchać ich zdania? Przecież to absurd. Nikt normalny nie będzie tak się zachowywał wobec własnego dziecka i partnera - wyprowadzka, ok, jest sposobem ale u takiego rodzica to raczej niewiele to zmieni bo ciągle będzie miał nienawiść i problem o cokolwiek. Bez przesady z tą akceptacją toksyczności na to że Ona jest u Nich, a nie Oni u Niej. I co nazywasz toksycznością ?. To że ojcu który ją utrzymuje (autorka nie odpowiedziała, ale jestem pewny że tak jest).Nie podobają się pewne zachowania. To jest twoim zdaniem toksyczny rodzic ?. Powtarzam jeszcze raz usamodzielniamy się i żyjemy jak chcemy. Albo jesteśmy na garnuszku rodziców i liczymy się z ich zdaniem. To jest bardzo prosta prawda życiowa. Ale żeby to zrozumieć trzeba po prostu dorosnąć i mieć za sobą jakieś doświadczenie życiowe. A ani autorka wątku ani Ty drogi Oponencie takiego doświadczenia nie macie. Bo jakie można mieć doświadczenie mając 25 albo 22 lata-żadne, jesteście dorośli (tak wam się zdaje) tylko metrykalnie. 19 Odpowiedź przez Majk645 2021-06-21 16:26:06 Ostatnio edytowany przez Majk645 (2021-06-21 16:27:45) Majk645 Net-facet Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-04 Posty: 36 Odp: Wtrącanie się rodziny w związekOk, rozumiem Twoje zdanie i nie neguje. Ja tylko patrzę z perspektywy takiej, że rodzice dają mi wolność, której moja była nie miała u siebie w domu i była podporządkowana, że każde polecenie rodziców wykonywała natychmiast a próby wypowiedzenia własnego zdania kończyły się właśnie takimi tekstami - możesz iść na swoje i robić co chcesz - zamiast próby rozmowy i dojścia do wspólnego kompromisu. To jest wychowanie w stylu albo robisz tak jak chce albo wypad? Przecież rodzice sami decydowali się na potomstwo i chyba nie po to, żeby komuś mówić jak ma żyć tylko wspierać w samodzielnych decyzjach, niezależnie czy mieszka się z rodzicami czy nie. Toksycznością nazywam właśnie takie zachowanie, że albo robisz jak ja chce albo wypad. Potem ludzie mają problem całe życie z zaufaniem i rozmową z własną rodziną i się temu nie dziwię bo to jest zerowe wsparcie w decyzjach. Znam pary, które mieszkają ciągle z rodzicami i mimo to potrafią wzajemnie u siebie nocować (studia plus praca) a nawet z rodzicami partnerów wyjeżdżają na wakacje i potrafią się dogadywać mimo wcześniejszych spięć. 20 Odpowiedź przez Malineczka00 2021-06-21 23:33:46 Malineczka00 Cioteczka Dobra Rada Nieaktywny Zarejestrowany: 2016-05-17 Posty: 384 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Majk645 napisał/a:Ok, rozumiem Twoje zdanie i nie neguje. Ja tylko patrzę z perspektywy takiej, że rodzice dają mi wolność, której moja była nie miała u siebie w domu i była podporządkowana, że każde polecenie rodziców wykonywała natychmiast a próby wypowiedzenia własnego zdania kończyły się właśnie takimi tekstami - możesz iść na swoje i robić co chcesz - zamiast próby rozmowy i dojścia do wspólnego kompromisu. To jest wychowanie w stylu albo robisz tak jak chce albo wypad? Przecież rodzice sami decydowali się na potomstwo i chyba nie po to, żeby komuś mówić jak ma żyć tylko wspierać w samodzielnych decyzjach, niezależnie czy mieszka się z rodzicami czy nie. Toksycznością nazywam właśnie takie zachowanie, że albo robisz jak ja chce albo wypad. Potem ludzie mają problem całe życie z zaufaniem i rozmową z własną rodziną i się temu nie dziwię bo to jest zerowe wsparcie w decyzjach. Znam pary, które mieszkają ciągle z rodzicami i mimo to potrafią wzajemnie u siebie nocować (studia plus praca) a nawet z rodzicami partnerów wyjeżdżają na wakacje i potrafią się dogadywać mimo wcześniejszych 26 lat byłam zmuszona wrócić do mamy, po jakimś czasie poznałam mojego przyszłego męża i prosiłam mamę żeby mógł u mnie spać (!) bo zdawałam sobie sprawę że to jest jej dom i z wielu powodów może jej to nie pasować. Jej dom i jej zasady. Dla mnie zawsze drzwi stały otworem ale należało szanować ze są powody dla których ona może nie czuć się komfortowo a nie jest wierzącą. Ponad to gdybym słuchała mamy jak byłam młodsza to wielu rozczarowań mogłam sobie oszczędzić 21 Odpowiedź przez noben 2021-06-21 23:35:00 noben Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: miłosny Zarejestrowany: 2021-01-05 Posty: 716 Wiek: 89 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek To nie jest kwestia się-dogadywania, tylko jednych sypianie bez ślubu jest ok, dla innych to zbrodnia. I koniec, tu nie ma o czym Autorki nie polega na tym, że ''rodzina wtrąca się w związek'', bo w takim razie poszła by na swoje i w tym, że ona chce wybiórczo korzystać z przywilejów dorosłości - tam gdzie jej akurat z tym wygodnie, jednocześnie będąc małą dziewczynką na utrzymaniu że to tak nie działa. Bo albo wisisz na rodzicach i wtedy respektujesz ich zasady, albo idziesz na swoje i własnoręcznie ogarniasz swoje życie. 22 Odpowiedź przez 2021-06-22 08:21:06 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2019-08-10 Posty: 2,874 Wiek: 29 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek noben napisał/a:To nie jest kwestia się-dogadywania, tylko jednych sypianie bez ślubu jest ok, dla innych to zbrodnia. I koniec, tu nie ma o czym Autorki nie polega na tym, że ''rodzina wtrąca się w związek'', bo w takim razie poszła by na swoje i w tym, że ona chce wybiórczo korzystać z przywilejów dorosłości - tam gdzie jej akurat z tym wygodnie, jednocześnie będąc małą dziewczynką na utrzymaniu że to tak nie działa. Bo albo wisisz na rodzicach i wtedy respektujesz ich zasady, albo idziesz na swoje i własnoręcznie ogarniasz swoje bym sie nie zgodzila. Moim zdaniem jej problem jest typowy dla takiej sytuacji i nie polega na pieniadzach tatusia. Polega na tym, ze wszyscy rodza sie z potrzeba zadowolenia i akceptacji rodzicow, glownie dlatego, ze rodzice sa biletem do przetrwania dziecka, a czlowiek jako stworzenie, ktore czuje, ze przetrwanie polega na innych potrzebuje tez akceptacji swojego otoczenia. Problem autorki nie polega na tym, ze chce kaske od tatusia tylko na tym, ze chce zmusic ojca do akceptacji jej jaka jest i jak postepuje i szuka jego aprobaty. Stad nie chce sie odsunac, bo mysli, ze zmusi go to zmiany pogladow i akceptacji swojego dziecka. To dlatego, ze autorka utknela na stadium nastolatka, ktory z jednej strony tupie noga, a z drugiej nadal chce by ojciec byl z niej dumny i calkiem zadowolony. Zeby zobaczyl ja jaka jest i powiedzial 'jestes dobra, jestes wystarczajaca, kocham cie' to jednak nigdy nie nastapi i czesc dojrzalosci to wlasnie zaprzestanie szukania czy tez zmuszania rodzica awanturami do akceptacji. Dorastanie to zrozumienie, ze rodzic to tylko czlowiek i moze nas nigdy nie zaakceptowac i pogodzenie sie z tym. 'To go back, you must go through yourself, and that way no man can show another.' 23 Odpowiedź przez krolowachlodu87 2021-06-22 08:35:01 krolowachlodu87 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-08-05 Posty: 710 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek napisał/a:noben napisał/a:To nie jest kwestia się-dogadywania, tylko jednych sypianie bez ślubu jest ok, dla innych to zbrodnia. I koniec, tu nie ma o czym Autorki nie polega na tym, że ''rodzina wtrąca się w związek'', bo w takim razie poszła by na swoje i w tym, że ona chce wybiórczo korzystać z przywilejów dorosłości - tam gdzie jej akurat z tym wygodnie, jednocześnie będąc małą dziewczynką na utrzymaniu że to tak nie działa. Bo albo wisisz na rodzicach i wtedy respektujesz ich zasady, albo idziesz na swoje i własnoręcznie ogarniasz swoje bym sie nie zgodzila. Moim zdaniem jej problem jest typowy dla takiej sytuacji i nie polega na pieniadzach tatusia. Polega na tym, ze wszyscy rodza sie z potrzeba zadowolenia i akceptacji rodzicow, glownie dlatego, ze rodzice sa biletem do przetrwania dziecka, a czlowiek jako stworzenie, ktore czuje, ze przetrwanie polega na innych potrzebuje tez akceptacji swojego otoczenia. Problem autorki nie polega na tym, ze chce kaske od tatusia tylko na tym, ze chce zmusic ojca do akceptacji jej jaka jest i jak postepuje i szuka jego aprobaty. Stad nie chce sie odsunac, bo mysli, ze zmusi go to zmiany pogladow i akceptacji swojego dziecka. To dlatego, ze autorka utknela na stadium nastolatka, ktory z jednej strony tupie noga, a z drugiej nadal chce by ojciec byl z niej dumny i calkiem zadowolony. Zeby zobaczyl ja jaka jest i powiedzial 'jestes dobra, jestes wystarczajaca, kocham cie' to jednak nigdy nie nastapi i czesc dojrzalosci to wlasnie zaprzestanie szukania czy tez zmuszania rodzica awanturami do akceptacji. Dorastanie to zrozumienie, ze rodzic to tylko czlowiek i moze nas nigdy nie zaakceptowac i pogodzenie sie z fajnie jest mieć wsparcie i bezwarunkową miłość od rodziców ale nie wszyscy, którzy dzieci mają, rozumieją ten fenomen. Dom rodzica = jego zasady. Szkoda tylko, że niektórym strasznie ciężko zrozumieć, że te ich zasady będą je kosztować utratę kontaktów z dzieckiem. Fajnie, że autorka chce walczyć o dobre relacje, nie wiem czy chodzi o przekabacenie ojca na swoją stronę i zmianę światopoglądu bo gdyby zachował swój światopogląd dla siebie i ugryzł się czasem w język to ta relacja mogła by wyglądać o wiele lepiej. Jeżeli jednak uparcie musi wygłaszać swoje poglądy i autorkę krytykować na każdym kroku to sorry ale nie warto się kopać z koniem. Dasz sobie radę sama, skup się na pracy i na tym jak stanąć na nogi finansowo, reszta już jakoś pójdzie. 24 Odpowiedź przez 2021-06-22 08:59:56 Ostatnio edytowany przez IsaBella77 (2021-06-22 09:07:23) Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2019-08-10 Posty: 2,874 Wiek: 29 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek krolowachlodu87 napisał/a:Potwierdzam, fajnie jest mieć wsparcie i bezwarunkową miłość od rodziców ale nie wszyscy, którzy dzieci mają, rozumieją ten fenomen. Dom rodzica = jego zasady. Szkoda tylko, że niektórym strasznie ciężko zrozumieć, że te ich zasady będą je kosztować utratę kontaktów z dzieckiem. Fajnie, że autorka chce walczyć o dobre relacje, nie wiem czy chodzi o przekabacenie ojca na swoją stronę i zmianę światopoglądu bo gdyby zachował swój światopogląd dla siebie i ugryzł się czasem w język to ta relacja mogła by wyglądać o wiele lepiej. Jeżeli jednak uparcie musi wygłaszać swoje poglądy i autorkę krytykować na każdym kroku to sorry ale nie warto się kopać z koniem. Dasz sobie radę sama, skup się na pracy i na tym jak stanąć na nogi finansowo, reszta już jakoś mlody nie jest, raczej watpliwe, ze z kogos tak glosno i natarczywie mowiacego swoje zdanie nagle zmieni sie w kogos taktownego. Szczegolnie, ze mowa o czyms polaryzujacym, dla niego takie postepowanie moze rownac sie np kradziezy. Przeciez nie bedzie pochwalal i milczal jak corka kradnie u jubilera? Takze jezeli dla niego, to moralnie zle postepowanie to nie sadze, ze sie zamknie. Musialby to trakowac jako rzecz moralnie dyskusyjna, a nie moralnie naganna. 'To go back, you must go through yourself, and that way no man can show another.' 25 Odpowiedź przez Paula567 2021-06-22 16:40:24 Ostatnio edytowany przez IsaBella77 (2021-06-22 19:04:30) Paula567 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-20 Posty: 9 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Majk645 napisał/a:Ok, rozumiem Twoje zdanie i nie neguje. Ja tylko patrzę z perspektywy takiej, że rodzice dają mi wolność, której moja była nie miała u siebie w domu i była podporządkowana, że każde polecenie rodziców wykonywała natychmiast a próby wypowiedzenia własnego zdania kończyły się właśnie takimi tekstami - możesz iść na swoje i robić co chcesz - zamiast próby rozmowy i dojścia do wspólnego kompromisu. To jest wychowanie w stylu albo robisz tak jak chce albo wypad? Przecież rodzice sami decydowali się na potomstwo i chyba nie po to, żeby komuś mówić jak ma żyć tylko wspierać w samodzielnych decyzjach, niezależnie czy mieszka się z rodzicami czy nie. Toksycznością nazywam właśnie takie zachowanie, że albo robisz jak ja chce albo wypad. Potem ludzie mają problem całe życie z zaufaniem i rozmową z własną rodziną i się temu nie dziwię bo to jest zerowe wsparcie w decyzjach. Znam pary, które mieszkają ciągle z rodzicami i mimo to potrafią wzajemnie u siebie nocować (studia plus praca) a nawet z rodzicami partnerów wyjeżdżają na wakacje i potrafią się dogadywać mimo wcześniejszych to to, u mnie tak jest że nie mogę mieć wlasnego zdania tylko ciagle sie sluchac,a jak nie to mam sie wynosic...nieraz slyszalam teksty, ze jak cos sie nie podoba to wynocha itd...pracowalam w tym miejscu zamieszkania z chlopakiem on akurat studiuje ja chodzilam jeszcze do szkoly policealnej i utrzymalismy sie sami,on ma stypendium itd wiec dalismy rade...i mojemu tacie dotad sie nie podoba ze chcielismy mieszkac razem bo wszystko bylo na nie, odwalaly sie chore akcje i nadal sie odwalaja, a poza tym nie mam wolnosci slowa bo jest klotnia ze hit...Tak, ale wiele par tak robi, ze mieszka ze soba bez slubu bardzo dlugo, utrzymuja sie sami. I nie sadze, by ktos z ich rodziny robil taki problem jak u mnie sie to objawia. Bo to nie jest nic zlego, poznac swojego partnera/ke, wady,zalety, upodobania, sposob zycia czy to dobry material na zone/meza, aby nie popelnic bledu i nie rozwodzic sie itd...ale nikt tego nie rozumie, znam w rodzinie osoby ktore mieszkaja bez slubu, wyjezdzaja razem na wakacje, spotykaja sie na obiadach itd.. a u mnie tego nie ma... zero null...Juz nawet nie chodzi o przekabacenie, tylko zeby zrozumial swiat jaki teraz jest a on zyje jakby byl w latach 50 czy 60...no sorry, ale jest na dobrej drodze by stracic corke. 26 Odpowiedź przez Wielokropek 2021-06-22 16:55:45 Wielokropek 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-03-01 Posty: 26,044 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek W tym świecie, jaki jest teraz są osoby wyznające Twoje zasady, są też osoby wyznające zasady Twego ojca. Dlaczego więc ojciec, niemłody już człowiek, ma zrozumieć Twoje zasady, a Ty nie możesz zrozumieć jego? Jeśli ktoś chce, znajdzie ktoś nie chce, znajdzie powód."Sztuka życia polega na tym, by dostrzec swoje ograniczenia i słabości." Robert Rutkowski 27 Odpowiedź przez aniuu1 2021-06-22 17:00:40 Ostatnio edytowany przez aniuu1 (2021-06-22 17:04:20) aniuu1 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2019-01-17 Posty: 2,077 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Paula567 napisał/a:Witam wszystkich,Moje problemy w związku pojawiły się wtedy, kiedy mojemu tacie zaczęło sie nic nie podobać.. Z moim chłopakiem jestesmy ze sobą od 1 roku i kilku miesięcy. Mój chłopaks ma 23 lata i studiuje prawo a ja mam 22 lata i studiuję kosmetologię. Najgorszym problemem u mojego taty jest to, że nocował, że zasnęliśmy podczas wspólnie oglądanego filmu, że wziął mnie na kolana, że mnie pocałował czy też przytulił. Nie zgadza się na żaden wspólny wyjazd, ale ja nie ulegam, robię tak jak ja uważam, bo to jest moje życie i chcę sobie z nim ułożyć nasz mały świat. Jakiś czas temu podjęliśmy z chłopakiem decyzję o naszej wspólnej wyprowadzce, mało tego że mój tata jest wszystkiemu przeciwny to też mieszkanie razem się nie podobało, gdzie nie zaszłam w ciążę więc dla mnie to jest jakiś kuriozum, z tego względu że w mojej rodzinie moje kuzynostwo żyje bez ślubu i żaden z rodziny nie ma nic przeciwko, owszem może na początku trochę stawiali opór, ale z czasem akceptowali to i nadal akceptują. A u mnie jest wiecznie wojna, że bez ślubu, że to nie po katolicku etc etc...Z tym, że to jest tak że pary chcą się lepiej poznać, żeby poznać swoje zalety i wady, swoje nawyki etc etc.. Ale to też w ogole nie przemawia. Nawet nie podobało się to, że jeżdżę do chłopaka i nocuję u niego ale nie siedzę u niego jakoś mega długo.. dzień max dwa i wracam, według mojej rodziny to jest wulgaryzm itd... Z czym się nie zgadzam...Najgorzej boli to, że Twoja własna rodzina wyzywa Cię od najgirszych mimo, że niczego złego nie robisz...Pomóżcie mi i doradźcie, co mam robić i jak dotrzeć...Bo nie chcę by się mój związek rozsypał, tym bardziej że jeżeli to się rozsypie mój tata będzie ingerował mi w każdy inny...A ja nie mogę na to pozwolic.. Liczę na wasze rady...Żyj po swojemu. Może z czasem im przejdzie, może nie. Tylko się dobrze zabezpieczajcie do momentu kiedy będziesz gotowa na dziecko bo pomocnej i wspierającej rodziny nie masz. Są tacy rodzice, że nie wiadomo jakbyś się starała to nie dogadasz się. Dobrze, że masz wystarczająco energii i wiary w siebie aby się wyrwać spod ich wpływu. Masz swoje życie i swoje decyzje, oni mają swoje. Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind. Always. 28 Odpowiedź przez Lady Loka 2021-06-22 17:31:11 Lady Loka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Ciasteczkowa Morderczyni Zarejestrowany: 2016-08-01 Posty: 17,073 Wiek: w sam raz. Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Paula567 napisał/a:Paula567 napisał/a: napisał/a:Ojciec mlody nie jest, raczej watpliwe, ze z kogos tak glosno i natarczywie mowiacego swoje zdanie nagle zmieni sie w kogos taktownego. Szczegolnie, ze mowa o czyms polaryzujacym, dla niego takie postepowanie moze rownac sie np kradziezy. Przeciez nie bedzie pochwalal i milczal jak corka kradnie u jubilera? Takze jezeli dla niego, to moralnie zle postepowanie to nie sadze, ze sie zamknie. Musialby to trakowac jako rzecz moralnie dyskusyjna, a nie moralnie ale wiele par tak robi, ze mieszka ze soba bez slubu bardzo dlugo, utrzymuja sie sami. I nie sadze, by ktos z ich rodziny robil taki problem jak u mnie sie to objawia. Bo to nie jest nic zlego, poznac swojego partnera/ke, wady,zalety, upodobania, sposob zycia czy to dobry material na zone/meza, aby nie popelnic bledu i nie rozwodzic sie itd...ale nikt tego nie rozumie, znam w rodzinie osoby ktore mieszkaja bez slubu, wyjezdzaja razem na wakacje, spotykaja sie na obiadach itd.. a u mnie tego nie ma... zero null...Juz nawet nie chodzi o przekabacenie, tylko zeby zrozumial swiat jaki teraz jest a on zyje jakby byl w latach 50 czy 60...no sorry, ale jest na dobrej drodze by stracic za to jesteś na dibrej drodze by stracić po swojemu, po co tak usilnie szukasz jego aprobaty? Każdy ma prawo żyć po swojemu, Twój ojciec też. Wyprowadź się, utrzymuj się sama, a potem wciskaj te teksty o wspólnych wakacjach i mieszkam z partnerem, a w życiu nie narzekałabym, gdyby w razie konieczności nocowania u rodziców, ulokowaliby nas w osobnych pokojach. Nawet czułabym się tak bardziej konfortowo. Przed napisaniem odpowiedzi skonsultuj się z lekarzem lub zawieszone. 29 Odpowiedź przez 2021-06-23 06:36:46 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2019-08-10 Posty: 2,874 Wiek: 29 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Wielokropek napisał/a:W tym świecie, jaki jest teraz są osoby wyznające Twoje zasady, są też osoby wyznające zasady Twego ojca. Dlaczego więc ojciec, niemłody już człowiek, ma zrozumieć Twoje zasady, a Ty nie możesz zrozumieć jego? Swiete slowa. W zyciu spokoj daje akceptacja rzeczywistosci. Inaczej mozna sie szarpac i denerwowac do konca zycia, i po co? 'To go back, you must go through yourself, and that way no man can show another.' 30 Odpowiedź przez krolowachlodu87 2021-06-23 07:48:55 krolowachlodu87 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-08-05 Posty: 710 Odp: Wtrącanie się rodziny w związekMnie to jednak zawsze fascynowało jak dorośli ludzie, którzy lata trudu włożyli w wychowanie potomka, stwierdzają, że ich zasady są ważniejsze niż to jak chce żyć ich dziecko i twardo forsują swoją wersję doprowadzając do zerwania kontaktu lub jego dużego ochłodzenia. Tym bardziej, że chodzi o zachowania na dzień dzisiejszy akceptowalne społecznie i w sumie to nie robiące krzywdy nikomu. To jest taka sama zmiana społeczna jak to że kobiety zaczęły nosić spodnie. Już sobie wyobrażam jak dawno temu córki trzaskały drzwiami i zrywały kontakt z rodzicami bo ci akceptowali tylko sukienki xD 31 Odpowiedź przez Lady Loka 2021-06-23 08:03:31 Lady Loka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Ciasteczkowa Morderczyni Zarejestrowany: 2016-08-01 Posty: 17,073 Wiek: w sam raz. Odp: Wtrącanie się rodziny w związek krolowachlodu87 napisał/a:Mnie to jednak zawsze fascynowało jak dorośli ludzie, którzy lata trudu włożyli w wychowanie potomka, stwierdzają, że ich zasady są ważniejsze niż to jak chce żyć ich dziecko i twardo forsują swoją wersję doprowadzając do zerwania kontaktu lub jego dużego ochłodzenia. Tym bardziej, że chodzi o zachowania na dzień dzisiejszy akceptowalne społecznie i w sumie to nie robiące krzywdy nikomu. To jest taka sama zmiana społeczna jak to że kobiety zaczęły nosić spodnie. Już sobie wyobrażam jak dawno temu córki trzaskały drzwiami i zrywały kontakt z rodzicami bo ci akceptowali tylko sukienki xDA wiesz, ze tak bylo? Wystarczy sobie poczytac o zyciorysach konkretnych kobiet zwiazanych z ruchem emancypacji. One czesto byly wywalane przez swoje rodziny z samego faktu, ze chcialy pokazywac swoje moim zdaniem tu po prostu oboje powinni troche wyluzowac. I Autorka i jej ojciec. Tymczasem ona jest dokladnie taka sama i tez nie potrafi zrozumiec, ze on moze po prostu myslec inaczej. Przed napisaniem odpowiedzi skonsultuj się z lekarzem lub zawieszone. 32 Odpowiedź przez bagienni_k 2021-06-23 09:11:25 bagienni_k Net-facet Nieaktywny Zawód: wolny Zarejestrowany: 2019-07-11 Posty: 16,490 Wiek: 35 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Można zrozumieć, że dwa pokolenia mają kompletnie inne podejście do życia. Ciężko natomiast ogarnąć, że ktoś(nawet najbliższa osoba) chce drugiej to życie urządzać. Można zadać sobie pytanie, czy Autorka namawiałaby np ojca na zmianę jego nawyków czy też zachęcała do spróbowania czegoś, czego on nie chce lub nie lubi wykonywać. Otóż wydaje mi się, że o ile młode osoby nie zamierzają na siłę zmieniać w żaden spośób starszych, to właśnie w drugą stronę jest już zupełnie każdym razem njabardziej wkurza to, że ktoś chce decydować o naszym życiu w bezpośredni sposób narzucając swoje racje. "Będziesz stale cierpiał, jeśli będziesz reagował emocjonalnie na wszystko(...), prawdziwa siła zawiera się w obserwowaniu wszystkiego z boku, ze spokojem i logiką" - Bruce Lee" Wybierz optymizm - poczujesz się lepiej!" - Dalajlama"Wybierz pracę, którą kochasz, i nie przepracujesz ani jednego dnia więcej w Twoim życiu!" - Konfucjusz 33 Odpowiedź przez 2021-06-23 09:43:13 Ostatnio edytowany przez (2021-06-23 09:44:14) Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2019-08-10 Posty: 2,874 Wiek: 29 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek krolowachlodu87 napisał/a:Mnie to jednak zawsze fascynowało jak dorośli ludzie, którzy lata trudu włożyli w wychowanie potomka, stwierdzają, że ich zasady są ważniejsze niż to jak chce żyć ich dziecko i twardo forsują swoją wersję doprowadzając do zerwania kontaktu lub jego dużego ochłodzenia. Tym bardziej, że chodzi o zachowania na dzień dzisiejszy akceptowalne społecznie i w sumie to nie robiące krzywdy nikomu. To jest taka sama zmiana społeczna jak to że kobiety zaczęły nosić spodnie. Już sobie wyobrażam jak dawno temu córki trzaskały drzwiami i zrywały kontakt z rodzicami bo ci akceptowali tylko sukienki xDKazdy ma jakies granice. Sa takie rzeczy, ktore ja uwazam za przekroczenie granicy i w efekcie zakonczenie relacji z nawet najwazniejsza osoba. Jestem sobie w stanie wyobrazic, ze to co dla mnie jest wazne dla kogos nie jest wazne, a to co dla mnie jest nie wazne to dla innych jest kluczowe. Ojciec autorki ma nadzieje, ze ona zmadrzeje i nie moze uwierzyc, ze dzieciak ktorego stworzyl i wychowywal i pracowal na niego robi cos co jemu sie wydaje okropne i glupie. Autorka ma nadzieje, ze ojciec zmadrzeje i nie moze uwierzyc, ze rodzic wlasne dziecko, ktore wychowal tak traktuje. Dla kazdego sytuacja w ich glowie jest prawdziwa i sluszna. 'To go back, you must go through yourself, and that way no man can show another.' 34 Odpowiedź przez krolowachlodu87 2021-06-23 09:43:54 krolowachlodu87 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-08-05 Posty: 710 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Lady Loka napisał/a:krolowachlodu87 napisał/a:Mnie to jednak zawsze fascynowało jak dorośli ludzie, którzy lata trudu włożyli w wychowanie potomka, stwierdzają, że ich zasady są ważniejsze niż to jak chce żyć ich dziecko i twardo forsują swoją wersję doprowadzając do zerwania kontaktu lub jego dużego ochłodzenia. Tym bardziej, że chodzi o zachowania na dzień dzisiejszy akceptowalne społecznie i w sumie to nie robiące krzywdy nikomu. To jest taka sama zmiana społeczna jak to że kobiety zaczęły nosić spodnie. Już sobie wyobrażam jak dawno temu córki trzaskały drzwiami i zrywały kontakt z rodzicami bo ci akceptowali tylko sukienki xDA wiesz, ze tak bylo? Wystarczy sobie poczytac o zyciorysach konkretnych kobiet zwiazanych z ruchem emancypacji. One czesto byly wywalane przez swoje rodziny z samego faktu, ze chcialy pokazywac swoje moim zdaniem tu po prostu oboje powinni troche wyluzowac. I Autorka i jej ojciec. Tymczasem ona jest dokladnie taka sama i tez nie potrafi zrozumiec, ze on moze po prostu myslec dużo się zmieniło od tamtego czasu a jednocześnie jeszcze więcej wciąż jest do zrobienia ) Ja jestem zwolenniczką trzymania rodziców krótko Polscy rodzice wychowani w terrorze starszyzny żądającej bezwzględnego posłuszeństwa i szacunku marzą aby teraz w końcu wejść w tą rolę. Na moich wrzucenie na luz nie działało, przekonywanie i tłumaczenie nigdy nawet nie wchodziło w grę bo traktowali mnie z góry więc z tej pozycji nie ma nawet co startować do tłumaczenia czegokolwiek. Na dzień dzisiejszy akurat są obrażeni i już z tydzień się nie odzywają ale jak nie są obrażeni to rozmawiamy tylko o pogodzie i pandemii Wszystkie bardziej osobiste pytania są natychmiast ucinane i w ten sposób nie dostaję nachalnych porad i oceniających komentarzy, których nie chcę ) 35 Odpowiedź przez Lady Loka 2021-06-23 09:52:22 Lady Loka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Ciasteczkowa Morderczyni Zarejestrowany: 2016-08-01 Posty: 17,073 Wiek: w sam raz. Odp: Wtrącanie się rodziny w związek krolowachlodu87 napisał/a:Lady Loka napisał/a:krolowachlodu87 napisał/a:Mnie to jednak zawsze fascynowało jak dorośli ludzie, którzy lata trudu włożyli w wychowanie potomka, stwierdzają, że ich zasady są ważniejsze niż to jak chce żyć ich dziecko i twardo forsują swoją wersję doprowadzając do zerwania kontaktu lub jego dużego ochłodzenia. Tym bardziej, że chodzi o zachowania na dzień dzisiejszy akceptowalne społecznie i w sumie to nie robiące krzywdy nikomu. To jest taka sama zmiana społeczna jak to że kobiety zaczęły nosić spodnie. Już sobie wyobrażam jak dawno temu córki trzaskały drzwiami i zrywały kontakt z rodzicami bo ci akceptowali tylko sukienki xDA wiesz, ze tak bylo? Wystarczy sobie poczytac o zyciorysach konkretnych kobiet zwiazanych z ruchem emancypacji. One czesto byly wywalane przez swoje rodziny z samego faktu, ze chcialy pokazywac swoje moim zdaniem tu po prostu oboje powinni troche wyluzowac. I Autorka i jej ojciec. Tymczasem ona jest dokladnie taka sama i tez nie potrafi zrozumiec, ze on moze po prostu myslec dużo się zmieniło od tamtego czasu a jednocześnie jeszcze więcej wciąż jest do zrobienia ) Ja jestem zwolenniczką trzymania rodziców krótko Polscy rodzice wychowani w terrorze starszyzny żądającej bezwzględnego posłuszeństwa i szacunku marzą aby teraz w końcu wejść w tą rolę. Na moich wrzucenie na luz nie działało, przekonywanie i tłumaczenie nigdy nawet nie wchodziło w grę bo traktowali mnie z góry więc z tej pozycji nie ma nawet co startować do tłumaczenia czegokolwiek. Na dzień dzisiejszy akurat są obrażeni i już z tydzień się nie odzywają ale jak nie są obrażeni to rozmawiamy tylko o pogodzie i pandemii Wszystkie bardziej osobiste pytania są natychmiast ucinane i w ten sposób nie dostaję nachalnych porad i oceniających komentarzy, których nie chcę )od kiedy mieszkam na swoim, mam calkowicie odwrotnie i wychodze z zalozenia, ze moj (nasz:D) dom to moje(nasze) zasady a jak komus sie nie podoba, to przeciez nie musi ze mna mieszkac. I w ten sposob patrze na Autorke, ktora wbila rodzicom do domu, jest w jakiejs czesci na ich utrzymaniu i probuje ich ustawiac, zamiast sie po prostu wyniesc na swoje i usamodzielnic. Dla mnie jej narzekanie na ojca i na to, jak to on nie moze sie dostosowac, jest po prostu niegrzeczne, bo to nie on powinien sie musiec dostosowywac we wlasnym domu. To Autorka jak wrocila na pare miesiecy moglaby zacisnac zeby, odbic sie od finansowego dna i odejsc. To tez troche nauczka na przyszlosc, zeby nie doprowadzac do sytuacji, kiedy utrata pracy powoduje momentalny powrot do rodzicow. Zawsze warto miec wlasne zaplecze finansowe. Autorka powinna sie wyniesc, zaczac mieszkac po swojemu i przestac szukac aprobaty u rodzicow. Oni w koncu przyjma do wiadomosci, ze mieszka z facetem przed slubem, a zreszta w sytuacji, kiedy oni juz beda na swoim, to takie teksty rodzicow mozna ucinac bardzo prostymi slowami "jestem dorosla, odpowiadam sama za siebie, zyje tak jak chce". I nie wchodzic w lat temu pojechalismy na wakacje do bliskiej rodziny partnera i tez ulokowali nas w osobnych pokojach. Nie klocilismy sie, uszanowalismy wole gospodarzy. Przed napisaniem odpowiedzi skonsultuj się z lekarzem lub zawieszone. 36 Odpowiedź przez bagienni_k 2021-06-23 10:23:02 bagienni_k Net-facet Nieaktywny Zawód: wolny Zarejestrowany: 2019-07-11 Posty: 16,490 Wiek: 35 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Właśnie. Cały problem w tym, jak nie docierają żadne rozsądne argumenty i trzeba decyzję uszanować. Uszanować wbrew sobie i wbrew swojemu komfortowi. W każdym razie, jeśli Autorka sama próbuje odwrócić sytuację w ten sposób, że tych rodziców się trzyma, to nie pozostaje jej nic innego, jak się odciąć i wyprowadzić..Jak już to zrobi, to rodzice nie mają żadnego prawa ingerować w jej życie. Mają swoje zasady i niech postępują wedle nich, ale wyłącznie ze SWOIM życiem, nie z cudzym. Natomaist te teksty w stylu: " jesteś moją córką i oczekuje, żę będziesz się zachowaywać tak, jak ja tego oczekuje", to można, delikatnie mówiąc, pozostawić bez komentarza. "Będziesz stale cierpiał, jeśli będziesz reagował emocjonalnie na wszystko(...), prawdziwa siła zawiera się w obserwowaniu wszystkiego z boku, ze spokojem i logiką" - Bruce Lee" Wybierz optymizm - poczujesz się lepiej!" - Dalajlama"Wybierz pracę, którą kochasz, i nie przepracujesz ani jednego dnia więcej w Twoim życiu!" - Konfucjusz 37 Odpowiedź przez krolowachlodu87 2021-06-23 10:57:39 krolowachlodu87 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-08-05 Posty: 710 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Lady Loka napisał/a:krolowachlodu87 napisał/a:Lady Loka napisał/a:A wiesz, ze tak bylo? Wystarczy sobie poczytac o zyciorysach konkretnych kobiet zwiazanych z ruchem emancypacji. One czesto byly wywalane przez swoje rodziny z samego faktu, ze chcialy pokazywac swoje moim zdaniem tu po prostu oboje powinni troche wyluzowac. I Autorka i jej ojciec. Tymczasem ona jest dokladnie taka sama i tez nie potrafi zrozumiec, ze on moze po prostu myslec dużo się zmieniło od tamtego czasu a jednocześnie jeszcze więcej wciąż jest do zrobienia ) Ja jestem zwolenniczką trzymania rodziców krótko Polscy rodzice wychowani w terrorze starszyzny żądającej bezwzględnego posłuszeństwa i szacunku marzą aby teraz w końcu wejść w tą rolę. Na moich wrzucenie na luz nie działało, przekonywanie i tłumaczenie nigdy nawet nie wchodziło w grę bo traktowali mnie z góry więc z tej pozycji nie ma nawet co startować do tłumaczenia czegokolwiek. Na dzień dzisiejszy akurat są obrażeni i już z tydzień się nie odzywają ale jak nie są obrażeni to rozmawiamy tylko o pogodzie i pandemii Wszystkie bardziej osobiste pytania są natychmiast ucinane i w ten sposób nie dostaję nachalnych porad i oceniających komentarzy, których nie chcę )od kiedy mieszkam na swoim, mam calkowicie odwrotnie i wychodze z zalozenia, ze moj (nasz:D) dom to moje(nasze) zasady a jak komus sie nie podoba, to przeciez nie musi ze mna mieszkac. I w ten sposob patrze na Autorke, ktora wbila rodzicom do domu, jest w jakiejs czesci na ich utrzymaniu i probuje ich ustawiac, zamiast sie po prostu wyniesc na swoje i usamodzielnic. Dla mnie jej narzekanie na ojca i na to, jak to on nie moze sie dostosowac, jest po prostu niegrzeczne, bo to nie on powinien sie musiec dostosowywac we wlasnym domu. To Autorka jak wrocila na pare miesiecy moglaby zacisnac zeby, odbic sie od finansowego dna i odejsc. To tez troche nauczka na przyszlosc, zeby nie doprowadzac do sytuacji, kiedy utrata pracy powoduje momentalny powrot do rodzicow. Zawsze warto miec wlasne zaplecze finansowe. Autorka powinna sie wyniesc, zaczac mieszkac po swojemu i przestac szukac aprobaty u rodzicow. Oni w koncu przyjma do wiadomosci, ze mieszka z facetem przed slubem, a zreszta w sytuacji, kiedy oni juz beda na swoim, to takie teksty rodzicow mozna ucinac bardzo prostymi slowami "jestem dorosla, odpowiadam sama za siebie, zyje tak jak chce". I nie wchodzic w lat temu pojechalismy na wakacje do bliskiej rodziny partnera i tez ulokowali nas w osobnych pokojach. Nie klocilismy sie, uszanowalismy wole ktoś powołuje na ten świat dziecko z założeniem że jego domowe zasady są ważniejsze niż komfort i poszanowanie poglądów reszty członków rodziny to chyba powinien jednak być singlem do końca życia. Spoko, rozumiem sensowne zasady domowe pt żadnych gości po 19 bo chce odpocząć w ciszy ale obrażanie córki bo ta postanowiła zamieszkać z chłopakiem przed ślubem albo zostać u niego na noc/wyjechac z nim na wakacje... Zadziwiające jest jak pozwalamy sobie na dużo wobec naszych najbliższych przy czym kuzynki w twarz już nie obrazimy za mieszkanie z meżczyzną bez ślubu bo to takie niekulturalne. 38 Odpowiedź przez Lady Loka 2021-06-23 11:37:28 Lady Loka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Ciasteczkowa Morderczyni Zarejestrowany: 2016-08-01 Posty: 17,073 Wiek: w sam raz. Odp: Wtrącanie się rodziny w związek krolowachlodu87 napisał/a:Lady Loka napisał/a:krolowachlodu87 napisał/a:Tak dużo się zmieniło od tamtego czasu a jednocześnie jeszcze więcej wciąż jest do zrobienia ) Ja jestem zwolenniczką trzymania rodziców krótko Polscy rodzice wychowani w terrorze starszyzny żądającej bezwzględnego posłuszeństwa i szacunku marzą aby teraz w końcu wejść w tą rolę. Na moich wrzucenie na luz nie działało, przekonywanie i tłumaczenie nigdy nawet nie wchodziło w grę bo traktowali mnie z góry więc z tej pozycji nie ma nawet co startować do tłumaczenia czegokolwiek. Na dzień dzisiejszy akurat są obrażeni i już z tydzień się nie odzywają ale jak nie są obrażeni to rozmawiamy tylko o pogodzie i pandemii Wszystkie bardziej osobiste pytania są natychmiast ucinane i w ten sposób nie dostaję nachalnych porad i oceniających komentarzy, których nie chcę )od kiedy mieszkam na swoim, mam calkowicie odwrotnie i wychodze z zalozenia, ze moj (nasz:D) dom to moje(nasze) zasady a jak komus sie nie podoba, to przeciez nie musi ze mna mieszkac. I w ten sposob patrze na Autorke, ktora wbila rodzicom do domu, jest w jakiejs czesci na ich utrzymaniu i probuje ich ustawiac, zamiast sie po prostu wyniesc na swoje i usamodzielnic. Dla mnie jej narzekanie na ojca i na to, jak to on nie moze sie dostosowac, jest po prostu niegrzeczne, bo to nie on powinien sie musiec dostosowywac we wlasnym domu. To Autorka jak wrocila na pare miesiecy moglaby zacisnac zeby, odbic sie od finansowego dna i odejsc. To tez troche nauczka na przyszlosc, zeby nie doprowadzac do sytuacji, kiedy utrata pracy powoduje momentalny powrot do rodzicow. Zawsze warto miec wlasne zaplecze finansowe. Autorka powinna sie wyniesc, zaczac mieszkac po swojemu i przestac szukac aprobaty u rodzicow. Oni w koncu przyjma do wiadomosci, ze mieszka z facetem przed slubem, a zreszta w sytuacji, kiedy oni juz beda na swoim, to takie teksty rodzicow mozna ucinac bardzo prostymi slowami "jestem dorosla, odpowiadam sama za siebie, zyje tak jak chce". I nie wchodzic w lat temu pojechalismy na wakacje do bliskiej rodziny partnera i tez ulokowali nas w osobnych pokojach. Nie klocilismy sie, uszanowalismy wole ktoś powołuje na ten świat dziecko z założeniem że jego domowe zasady są ważniejsze niż komfort i poszanowanie poglądów reszty członków rodziny to chyba powinien jednak być singlem do końca życia. Spoko, rozumiem sensowne zasady domowe pt żadnych gości po 19 bo chce odpocząć w ciszy ale obrażanie córki bo ta postanowiła zamieszkać z chłopakiem przed ślubem albo zostać u niego na noc/wyjechac z nim na wakacje... Zadziwiające jest jak pozwalamy sobie na dużo wobec naszych najbliższych przy czym kuzynki w twarz już nie obrazimy za mieszkanie z meżczyzną bez ślubu bo to takie ze autorka powinna sie wyniesc stamtad, zaczac zyc po swojemu i nie pozwalac sobie na dalsze dyskusje i dogadywanie ojca na ten temat. Przed napisaniem odpowiedzi skonsultuj się z lekarzem lub zawieszone. 39 Odpowiedź przez Marata 2021-06-23 14:11:51 Marata Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-10-19 Posty: 1,474 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek krolowachlodu87 napisał/a:Jeżeli ktoś powołuje na ten świat dziecko z założeniem że jego domowe zasady są ważniejsze niż komfort i poszanowanie poglądów reszty członków rodziny to chyba powinien jednak być singlem do końca życia. Spoko, rozumiem sensowne zasady domowe pt żadnych gości po 19 bo chce odpocząć w ciszy ale obrażanie córki bo ta postanowiła zamieszkać z chłopakiem przed ślubem albo zostać u niego na noc/wyjechac z nim na wakacje... Zadziwiające jest jak pozwalamy sobie na dużo wobec naszych najbliższych przy czym kuzynki w twarz już nie obrazimy za mieszkanie z meżczyzną bez ślubu bo to takie pewnym momencie dzieci stają się dorosłe - tzn. min. że odpowiadają za siebie finansowo, ponoszą konsekwencje swoich działań, są w stanie się utrzymać. Autorka nie jest w stanie się utrzymać, nie odpowiada za swoje utrzymanie finansowo- nie jest jeszcze dorosła. Jest pod opieką rodziców, a Ci w ramach procesu wychowawczego mogą wymagać od niej przestrzegania zasad panujących w ich zniknie, gdy autorka się wyprowadzi i rzeczywiście stanie się dorosła. Na razie nie jest. 40 Odpowiedź przez krolowachlodu87 2021-06-23 16:06:22 krolowachlodu87 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-08-05 Posty: 710 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Marata napisał/a:krolowachlodu87 napisał/a:Jeżeli ktoś powołuje na ten świat dziecko z założeniem że jego domowe zasady są ważniejsze niż komfort i poszanowanie poglądów reszty członków rodziny to chyba powinien jednak być singlem do końca życia. Spoko, rozumiem sensowne zasady domowe pt żadnych gości po 19 bo chce odpocząć w ciszy ale obrażanie córki bo ta postanowiła zamieszkać z chłopakiem przed ślubem albo zostać u niego na noc/wyjechac z nim na wakacje... Zadziwiające jest jak pozwalamy sobie na dużo wobec naszych najbliższych przy czym kuzynki w twarz już nie obrazimy za mieszkanie z meżczyzną bez ślubu bo to takie pewnym momencie dzieci stają się dorosłe - tzn. min. że odpowiadają za siebie finansowo, ponoszą konsekwencje swoich działań, są w stanie się utrzymać. Autorka nie jest w stanie się utrzymać, nie odpowiada za swoje utrzymanie finansowo- nie jest jeszcze dorosła. Jest pod opieką rodziców, a Ci w ramach procesu wychowawczego mogą wymagać od niej przestrzegania zasad panujących w ich zniknie, gdy autorka się wyprowadzi i rzeczywiście stanie się dorosła. Na razie nie stają się dziś dorosłe szybciej niż są w stanie się utrzymać. To nie te czasy gdzie 18latki szły do pracy się utrzymywać. Trzeba trochę realnie patrzeć na świat i na rzeczywistość a nie tylko na swoje zasady, z resztą póki córka studiuje to ojciec żadnej łaski nie robi, dopłacać musi do tego interesu czy mu się podoba czy nie. A proces wychowawczy już został zakończony, miał swoją szansę na wychowanie pobożnej zakonnicy - jak widać nie pykło. Ja jakby widzę co wcześniej było napisane w tym wątku i wyprowadzce i w 100% popieram, że do póki się nie wyniesie to nie będzie miała spokoju. Mnie po prostu zadziwia ja beznadziejnego ma ojca i jak wszyscy zgodnie przyklaskują idei - jego dom, dostosuj się. Ja jestem zdania że należy walczyć o swoje bez względu na to gdzie mieszkamy Jak mu będzie tak ustępować to potem się chłop mocno zdziwi na starość w przypadku niedołężności też zrobi mój dom moje zasady a on przecież cały czas myślał że jest dobrym kochanym tatusiem :DD Walcząc na bieżąco wbrew pozorom daje mu szansę poprawy ) 41 Odpowiedź przez Valkyrie 2021-06-23 16:36:14 Valkyrie Ban na dubel konta Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-06-16 Posty: 40 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek krolowachlodu87 napisał/a: Mnie po prostu zadziwia ja beznadziejnego ma ojca i jak wszyscy zgodnie przyklaskują idei - jego dom, dostosuj się. Też tak czytam i widzę, że w myśleniu wielu ludzi dzieciak to dalej podrzędna istota winna posłuszeństwo i element w rodzinie gorszy i mniej ważny praw pozbawiony. Może i moi rodzice wiele do życzenia pozostawiają ale zawsze powtarzali, że nabyty dom to nasz dom, to rodzinny dom, jestem częścią rodziny więc jest tak samo mój jak i ich. Nie spisywali ze mną umowy do prawa pobytu na ich terytorium mieszkalnym z nakazem myślenia i postępowania jak oni oczywiście jak przeginałam to były uwagi i kłótnie ale nigdy nie było hasła dostosowania się, czułam się w rodzinie na równi, bez zagrożenia, że jak nie będę grzeczna to mnie wypieprzą z ich domu.. bo też był mój słyszałam, że nie popierają moich działań, ale jeśli nie wchodziły im w paradę to był komentarz "twoje życie, rób co chcesz, mimo że myślimy inaczej". Ojcu wątkowemu się czkawką odbije takie wychowanie córuni 42 Odpowiedź przez noben 2021-06-23 18:24:16 noben Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: miłosny Zarejestrowany: 2021-01-05 Posty: 716 Wiek: 89 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek krolowachlodu87 napisał/a:Dzieci stają się dziś dorosłe szybciej niż są w stanie się to zdolność do samodzielnej egzystencji... 43 Odpowiedź przez MagdaLena1111 2021-06-23 18:37:22 MagdaLena1111 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-07-23 Posty: 7,588 Odp: Wtrącanie się rodziny w związek Paula567 napisał/a: Czy u kogoś z Was był podobny problem? Jak sobie z tym poradziliscie?...Nie dajemy rady....U mnie był podobny problem, chociaż to zupełnie inna historia. Skoro chciałam żyć po swojemu, to dla mnie naturalnym krokiem była wyprowadzka z domu. Przez ponad 2 lata właściwie nie miałam kontaktu ze swoim tatą, ale muszę dodać, że dzisiaj jest on osobą, której ufam najbardziej na jest chyba to, że wtrącanie się mojego taty do mojego ówczesnego związku, życia nie wynikała z dulszczyzny, ale z obawy, że źle ulokowałam uczucia, że zostanę wykorzystana itp. Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Naj: Pojawienie się nowego mężczyzny u boku mamy to dla dziecka rewolucja? Zuzanna Celmer.: Tak, bo każda rodzina ma swoje reguły i zwyczaje, np. spacer w piątek, kino w sobotę, a tu nagle

fot. Panthermedia Co robić, gdy rodzice cały czas ingerują w twoje dorosłe życie radzi psycholog fot. Panthermedia Mam dość ciągłych pytań mojej rodziny. Pakują się z butami w moje życie i chcą dyktować, co mam robić! Gdy byłam panną, pytali kiedy znajdę chłopaka. Kiedy poznałam chłopaka, pytali, kiedy ślub. Gdy wreszcie wyszłam za mąż, myślałam, że pytania się skończą. Nic podobnego! Teraz dręczą mnie, kiedy będziemy mieć dzieci… Tego już za wiele! To niestosowne. Kiedy mówię, żeby dali nam spokój, słyszę, że to dla mojego dobra i z troski , bo mam 34 lata, „a czas leci”! Bardzo dziękuję za taką troskę…Porada psychologa: Każdy z nas w ciągu życia ma pewne „zadania rozwojowe” do wykonania, czyli decyzje związane z wyborem drogi życiowej. Do nich należy np. ożenek czy zamążpójście. I każdy realizuje je w odpowiadającym mu czasie. Często otoczenie stara się narzucić nam czas realizacji tych zadań, stosując presję społeczną. Agato, nie ulegaj naciskom rodziny – to twoje życie i ty decydujesz, co i kiedy w nim nastąpi. Postaraj się wobec krewnych zdystansować, zbywaj ich pytania zdawkowymi odpowiedziami i nie wchodź w dyskusje. Gdy widzą, że się przejmujesz, tym bardziej naciskają, aby osiągnąć swój cel. Daj im do zrozumienia, że nie jest to temat do rozmowy. O swoje życie najlepiej zatroszczysz się ty sama. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Najlepsze Promocje i Wyprzedaże REKLAMA Wychowanie dzieci polega na pokazaniu dziecku możliwości i zaakceptowaniu tego, co dziecko wybierze. Zastanawiając się, jak powinno wyglądać wychowanie dzieci, nie można zapomnieć o równej roli w wychowaniu dziecka przez oboje rodziców. Tata przekazuje dziecku zupełnie inne wartości i inny świat niż jest w stanie pokazać mama.

Witam, mam problem. Wychowuje 13-miesięcznego synka. Mieszkamy z partnerem u jego rodziców i tu właśnie zaczynają się schody. Matka mojego chłopaka ciągle mi „doradza”. Na każdym kroku mówi mi, co mam robić z dzieckiem, co mam mu gotować, jak go ubierać. Z racji tego, iż mieszkamy blisko rodziny męża to tego typu rady słyszę prawie codziennie, od każdego członka ich rodziny. Kiedyś mój syn zachorował. Miał gorączkę i bardzo płakał. Postanowiłam, że jedziemy do lekarza. Z racji tego, iż nie posiadam prawa jazdy, zawieść nas miała ciotka. Okazało się, że fotelik jest w samochodzie, którym mój partner pojechał do pracy. Postanowiłam więc, że nie mam zamiaru narażać życia mojego dziecka i jechać 15 km bez fotelika, że zaczekam aż wróci partner z pracy i pojedziemy na pogotowie. Wtedy rozpętała się burza. Najpierw teściowa wpadła z pretensjami, jak tak mogę, przecież dziecko jest chore i natychmiast powinnam jechać z nim do lekarza, a nie wymyślać, że nie pojadę bez fotelika. Potem zadzwoniła do mnie jej matka z płaczem, żebym jechała z małym do lekarza, bo przecież jest chory. Mogę go trzymać na kolanach, a nie w jakimś foteliku. I tak jest w każdej sprawie. Każda moja decyzja jest obgadana przez całą ich rodzinę. Nic nie przechodzi bez echa. Jestem już tym wszystkim naprawdę zmęczona. Coraz szybciej się denerwuje i niestety tracę cierpliwość też do mojego synka. Moje pytanie brzmi, jak sobie z tym radzić? Co mam zrobić, żeby się tym wszystkim tak nie przejmować? Nadmienię też, że rozmowa z teściową jest bezskuteczne. Ona tylko na chwilę przestaje się wtrącać, a potem znowu zaczyna swoje. Zresztą jest typem człowieka, który wszystko wie najlepiej i na wszystkim zna się najlepiej, a cała reszta świata to banda kretynów i idiotów. Dzień dobry, opisana przez Panią sytuacja musi być bardzo trudna. W psychologii dotyczącej rodziny wiele się pisze i mówi o tym, jak ważne jest, aby młoda para miała szansę stworzyć swoją rodzinę niezależnie i po swojemu. Jeśli mieszka się z rodzicami jednej ze stron, zadanie to jest utrudnione, ponieważ równocześnie jest się w roli dziecka, partnera i rodzica. Dochodzą tzw. konflikty lojalnościowe, czyli po czyjej stanąć stronie – swojej, partnerki czy mamy? Dodatkowo moment urodzenia dziecka często jest chwilą, gdy mamy, babcie i inni członkowie rodziny z dobrych chęci doradzają nam. Nie dają szansy odnaleźć się w roli mamy. Jest to moment, kiedy warto zacząć stawiać jasne granice w asertywny sposób. Pytanie jak w tej niełatwej sytuacji odnajduje się Pani partner – czy rozmawiacie Państwo ze sobą o tym? Czy macie wspólne założenia, jak sobie z tym radzić? Czy może jest to źródłem konfliktów między Państwem, albo jest Pani z tym sama? To ważne, żeby jako para i rodzice umieć stawiać granice bliższej i dalszej rodzinie w kwestiach wychowania dziecka. I bardzo ważne, aby robić to wspólnie. Omówić jakie jest Wasze stanowisko wobec wychowania dziecka i konsekwentnie przedstawiać je rodzinie. To jest zadanie dla pary – dla Pani i partnera, nie jedynie dla Pani. to poradnia psychologiczna, której misją jest pomoc rodzinom w pokonywaniu kryzysów, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z parami i małżeństwami, które znajdują się w sytuacji około rozwodowej. nie mediuje rozwodów, zawsze walczymy o uratowanie związku i rodziny.

jest wychowanie w duchu miłości i szacunku dla ludzi. 1. W trosce o swoje dzieci rodzice wychowują je tak, aby umiały się bawić, żeby się uczyły, w swym po-stępowaniu były szczere, uporządkowane, to znaczy, żeby stały się osobami odpowiedzialnymi i wolnymi. 2. Rodzina to środowisko, w którym następuje przekazywanie każdemu no-

Jesteście poza domem. Na placu zabaw albo w sklepie. Dziecko płacze, krzyczy, bardzo się starasz, ale trudno Ci je pocieszyć i uspokoić. Nic nie działa, zaczynasz się stresować: Znowu to samo. Jestem beznadziejną matką. Każde nasze wyjście to porażka i wstyd. Co ludzie pomyślą? zwracanie uwagi cudzym dzieciom Na to podchodzi jakaś starsza pani ze słowami: Powinna być pani bardziej stanowcza. Kto to widział tak cackać się z dzieckiem? To dlatego jest takie rozpuszczone i niegrzeczne. Pisałam ostatnio o tym jak przestałam się wstydzić, gdy nasze dzieci urządzają awantury w miejscach publicznych. Otwórzcie sobie ten wpis w osobnym oknie i przeczytajcie później Wiele z Was napisało wtedy, że najgorsze w takich sytuacjach jest wtrącanie się i uwagi innych ludzi: starszych osób w sklepie, na ulicy i placach zabaw, „dobre rady” sąsiadów albo dalszej i bliższej rodziny. Zgadzam się! Nie dość, że człowiek jest zestresowany awanturą z dzieckiem, własną bezradnością lub potencjalnie niebezpieczną sytuacją (na parkingu, przy ruchliwej ulicy, na zatłoczonym lotnisku albo tak jak u nas nad wodą), to świadomość bycia obserwowanym i ocenianym przez otoczenie oraz konieczność konfrontacji z osobami, które się wtrącają ze swoimi uwagami, krytyką lub „dobrymi radami” jeszcze bardziej nas stresuje! W tym artykule podpowiem Wam jak reagować w takich sytuacjach i chętnie podyskutuję z Wami w komentarzach…. A także opowiem jak na przestrzeni lat zmieniło się moje podejście do takiej „pomocy” – bo zmieniło się mocno, odkąd przestałam się wstydzić za nasze widowiskowe awantury To kolejny artykuł z serii #plasterekdlarodzica, który prowadzę na blogu oraz Instagramie – to cykl postów, w których Was wspieram, pocieszam i dzielę się wiedzą… jednak to taka wiedza, która nie moralizuje i nie dołuje, za to bardzo Wam pomaga, koi i wyzwala z poczucia winy! Jak reagujesz? Napiszcie mi w komentarzu ↓ pod tym wpisem: jak do tej pory reagowałyście na uwagi obcych osób na temat Waszych dzieci i metod wychowawczych? Wiadomo, że to zależy co kto mówi Te uwagi czasem są szpileczką wbitą w białych rękawiczkach, a czasem są bardzo bezpośrednie: Co za patologia! Jak tak można krzyczeć na dziecko? Z takim dzieckiem lepiej w domu siedzieć! Wlać porządnie w dupę i się skończy! (to wszystko przykłady wzięte z życia – polskich ulic, sklepów, placów zabaw i restauracji) Jak reagujecie? Być może zaciskacie zęby i nic nie mówicie, a potem, w domu przychodzą Wam do głowy setki ciętych ripost? Przyznam, że ja tak zawsze robiłam i nawet trochę zazdrościłam matkom, które potrafią zbluzgać wtrącającego się delikwenta od góry do dołu Rozumiem to doskonale i nie oceniam! Gdy jesteśmy w tak wielkim stresie, pod presją i oceną, każdemu mogą puścić nerwy. Jesteśmy w tzw. trybie walki lub ucieczki i te średnio kulturalne (choć całkowicie naturalne) wybuchy to właśnie taka „walka” i obrona własna. Ja o wiele częściej wybieram ucieczkę, bo unikam konfliktów, z których nie wyniknie nic poza tym „kto ma rację”. Wiem swoje i to mi wystarczy. Od wielu lat pracuję nad swoją asertywnością, bo zostałam wychowana na taką osobę, która „przeprasza za to, że żyje” i zostałam nauczona tłumienia trudnych emocji – co też jest bardzo niezdrowe. Wiele z nas zostało wychowanych na takie miłe, ciche i grzeczne dziewczynki. Mnie całe lata zajęła nauka asertywności i nadal uczę się jak TO robić bez stresu i wyrzutów sumienia. Ciągle muszę powtarzać sobie: MAM PRAWO. Nikogo nie atakuję, nikogo nie krzywdzę – to ja jestem zaczepiana, atakowana i bronię moich praw. Nawet, gdy parę razy udało mi się ostro ripostować, miałam potem ogromne wyrzuty sumienia: O raaany, Renia, ale Ty jesteś niemiła! Pomimo, że nie przeklinałam, ani nie krzyczałam, po prostu spokojnym, asertywnym tonem, odpowiedziałam na wtrącanie się i wyjaśniłam moje/dzieci zachowanie i podejście. Dobre rady, które nic nie wnoszą Najgorsze, że te uwagi otoczenia to często takie moralizatorstwo, które w danym momencie ani trochę nam nie pomaga, tylko wpędza nas w jeszcze większe wyrzuty sumienia, że jesteśmy beznadziejnymi rodzicami… Oczywiście wszystko pod pozorem dobrych rad i ciekawej historii jak to wygląda u innych Przykład? Proszę bardzo: pamiętam jak z dwuletnim Romkiem wychodziłam z wizyty u pewnego znanego warszawskiego lekarza, który ma gabinet pełen klocków Lego. Syn był nimi zafascynowany, a wizyta trwała zdecydowanie zbyt krótko, aby zaspokoić jego ciekawość. Spokojne tłumaczenie nie pomogło, trzeba było już wychodzić, bo kolejka, więc skończyło się histerią i awanturą. Na co wyjątkowo „pomocna” pani z recepcji zaczęła nam opowiadać historię o jakiejś azjatyckiej rodzinie pacjentów: matka niewiele się odzywa, jest chłodna i opanowana, a gdy dziecko zaczyna robić awanturę, wystarczy, że matka podniesie palec i powie jedno krótkie, surowe i stanowcze „NO!” i dziecko od razu się uspokaja, bo wie, że nie ma dyskusji. Recepcjonistka stawiała nam za wzór takie wychowanie… Noż k****! Wielkie dzięki za wsparcie! Nie wiem, w jaki sposób miało nam to pomóc w sytuacji, kiedy syn ledwo się uspokoił, po tym jak przez kilkanaście minut wił się jak węgorz elektryczny, płakał i krzyczał na całą poczekalnię. Nie kwestionuję skuteczności metod wychowawczych tej azjatyckiej rodziny, bo wiem o nich niewiele – kojarzą mi się jedynie z tresurą dzieci, ogromnym naciskiem na edukację, tłumieniem emocji i skłonnością do depresji. Ale tak czy siak: w jaki sposób miało nam to pomóc w tej konkretnej sytuacji? Może miałam być od tego dnia bardziej stanowcza i histeria minie? Czy mam jakimś cudem cofnąć czas i od urodzenia wychowywać syna inaczej? Jak zareagowałam? Tak jak pisałam wyżej: nie wdawałam się w dyskusję, pokiwałam głową, uśmiechnęłam się przepraszająco, zabrałam syna i zwinęłam się do domu, gdzie jeszcze przez parę godzin musiałam to wszystko przetrawić. Ta „pomoc” sprawiła, że poczułam się tylko gorzej: oceniana, porównywana i beznadziejna. Dzięki! Jak stawiać granice? Jak stawiać granice, aby dotarło? Jak zachować się asertywnie i kulturalnie – tak, aby nie zżerały nas potem wyrzuty sumienia? Moim zdaniem najlepsze rozwiązanie to porozumienie bez przemocy (NVC, nonviolent communication) popularyzowane od lat 60. XX wieku przez psychologa i mediatora Marshalla B. Rosenberga, a potem przez jego następców. To sposób komunikacji, który pomaga jasno i wyraźnie stawiać granice, a jednocześnie jest pozbawiony przemocy, agresji, osobistych wycieczek, oceny i atakowania. Taki komunikat składa się z 4 elementów, które opisałam dokładniej w tym artykule: Jednocześnie NVC to komunikacja, która zwalnia nas z poczucia winy i wyrzutów sumienia. Wiem, że jeśli użyłam jednego z tych komunikatów i nie osiągnęliśmy porozumienia (na przykład druga strona się obraziła) to to jest o niej, a nie o Tobie. Ty zachowałaś się fair, spokojnie postawiłaś granicę, nie miałaś zamiaru nikogo urazić, obrazić, ani w inny sposób skrzywdzić. Czasem się tak zdarza: jeśli przez całe życie starałaś się być przede wszystkim grzeczna i miła (własnym kosztem), ulegałaś, gryzłaś się w język, setki razy przemilczałaś temat, tłumiąc Twoje potrzeby i nie wypowiadając na głos Twojego zdania… to pewnego pięknego dnia, kiedy zaczynasz być asertywna i stawiać granice – to może budzić zaskoczenie, opór, a nawet złość i obrażanie się drugiej strony. To naturalny etap i tym bardziej uzdrowienie tej relacji jest konieczne! A zdrowa relacja to taka, w której obydwie strony mają równe prawa do stawiania granic i wyrażania swojego zdania, szanują się wzajemnie i dają prawo do różnicy zdań. W tym artykule mówię przede wszystkim o wtrącaniu się przez obce osoby, lecz ww. komunikaty można zastosować również w przypadku rodziny: rodziców, teściów, cioć, wujków, rodzeństwa, szwagrów itd. (randomowa, niewinna staruszka ze stocków ) zwracanie uwagi cudzym dzieciom Poniżej znajdziecie nieco uproszczone przykłady NVC, które pomogą Wam szybko zareagować w sytuacji, gdy ktoś wtrąca się w Wasze trudne sytuacje z dziećmi z nieproszonymi radami. Podzieliłam je na grupy – w zależności od tematu i „temperatury” dyskusji oraz tego, czy chcecie wdawać się w dalsze wyjaśnienia czy uciąć temat Rozumiem, że chce Pani dobrze, ale nie prosiłam o radę. Rozumiem, że chce Pani (chcesz) dobrze, ale to nam nie pomaga. zwracanie uwagi cudzym dzieciom Widzę to inaczej, ale to w porządku – każda z nas może mieć inne zdanie. Dziękuję, że się Pani ze mną tym dzieli, ale widzę to inaczej. Mamy po prostu inne zdanie i mamy do tego prawo. Hmm, to ciekawe, że mamy zupełnie inne zdanie na ten temat Ale to naturalne, to jest okej. Pewnie po prostu mamy inne doświadczenia. Widzę, że mamy inne podejście. Dziękuję, ale Twoje/Pani podejście zupełnie mi nie pasuje. Dziękuję, ale to mi nie pasuje. To niezgodne z moimi wartościami / szacunkiem do dziecka / doświadczeniem. Teraz nie będziemy podejmować decyzji. Omówimy to później – na spokojnie. zwracanie uwagi cudzym dzieciom Mam inne informacje na ten temat. Chce Pani posłuchać? (o ile masz chęć i siłę, aby tłumaczyć swoje stanowisko, dzielić się wiedzą i doświadczeniem) Mamy zupełnie inne zdanie na ten temat. Czy jest Pani ciekawa co ja o tym myślę? ( o ile masz zasoby, aby wdawać się w dyskusję i tłumaczyć swoje stanowisko) Nie lubię, kiedy ktoś nas tak traktuje, proszę przestać. Podnosi Pani głos, a ja źle się z tym czuję, proszę przestać. W żadnym wypadku nie zgadzam się na bicie dzieci. To bardzo ważne, aby dziecko usłyszało, że stajemy w jego obronie! Gdy ktoś ostro krytykuje zachowanie dziecka i przykleja mu etykietki (terrorysta, beksa, mazgaj, niegrzeczny etc.), polecacie też wersję skróconą: zamiast wdawać się w dyskusję z obcą osobą, wystarczy zwrócić się do dziecka ze słowami „nie słuchaj tych głupot” Nie jest to może najgrzeczniejsze rozwiązanie, ale jasno daje wszystkim do zrozumienia, po czyjej stronie stoimy (oraz że nieproszone rady i komentarze nie są mile widziane). Pamiętajcie o tym, co napisałam w artykule o wstydzie: w każdej sytuacji najważniejsza jest nasza relacja z dzieckiem, a nie to, co pomyśli sobie o nas otoczenie. Bez wstydu jest łatwiej! Kiedy postawiłam na pierwszym miejscu relację z dziećmi i pozbyłam się wstydu za nasze awantury w miejscach publicznych, stopniowo zaszła we mnie znaczna przemiana. Bardzo zmienił się mój stosunek do pomocy oraz osób, które wtrącają się w nasze wychowanie na spacerach. Potrafię stanowczo bronić naszych praw (dzieci i swoich), a jednocześnie o wiele spokojniej podchodzę do wszystkich „złotych rad” i chęci pomocy. Wychodzę z założenia, że większość tych wtrącających się osób naprawdę chce dobrze, ale nie zawsze im wychodzi! Dotyczy to zwłaszcza starszych osób – mają inne podejście, posługują się innym językiem, a od rodzicielstwa bliskości często dzielą ich lata świetlne. To nie jest ich „wina”, wychowali się w innych czasach. Zaczynając od słownictwa – dziś „grzeczne” dziecko zastępujemy innymi, bardziej precyzyjnymi synonimami. A kończąc na wiedzy o rozwoju ludzkiego mózgu, regulacji emocji i uznania dziecka jako w pełni kompetentnej małej istoty. Temat pomocy i jej braku ze strony „gapiów” poruszyłam w tym artykule: A także na Instagramie – napisałam, że kiedy nasze dzieci uciekły mi w jeziorze do najgłębszej wody, a ja nie mogłam nad nimi zapanować ani ich dogonić, krzyczałam i byłam w ogromnym stresie, że młodsza córka zaraz zacznie się topić. Na plaży i w jeziorze było wtedy pełno ludzi, ale nikt nie zaoferował pomocy. Za to wszyscy gapili się na nas jak na jakieś widowisko, którym niewątpliwie byliśmy Napisałyście, że często macie ochotę pomóc, ale nie macie pewności, czy konkretna mama w ogóle sobie tego życzy. Czy nie odbierze tego jako „wtrącanie się”? No cóż, możliwości pomocy jest wiele i wcale nie musi ona przybierać formy oceniających i upokarzających „dobrych rad”. Można zatrzymać lub wesoło zagadać uciekające dziecko – bez zbędnych komentarzy. Można też zwrócić się wprost do potrzebującej mamy: Jak mogę Pani pomóc? Wszystko zależy od sytuacji, ale możliwości wsparcia jest naprawdę wiele! Ja tam chętnie przyjmuję każde wsparcie Tak jak wspominałam, już dawno przestałam się wstydzić za nasze dramy w miejscach publicznych, więc nie czuję się urażona, gdy ktoś oferuje nam taką pomoc – nie traktuję tego jak krytyki i mojej wychowawczej porażki, tylko jak szczere, empatyczne wsparcie. Uodporniłam się nawet na gadki starszych osób U nas jest tak, że kiedy młodsza córka wpadnie w histerię, a moje starania nic nie dają, to zagadanie przez jakąkolwiek obcą osobę często jest taki „pstryczkiem”, dzięki któremu dziecko przełącza się z histerii na spokojniejszy stan, w którym już możemy zacząć rozmawiać. Dlatego jest to swojego rodzaju pomoc, nawet gdy starsza Pani mówi: A kto to widział tak brzydko krzyczeć? Trzeba być grzecznym i słuchać mamy. Jeśli są to słowa niezgodne z wartościami, które chcę przekazać naszym dzieciom, na spokojnie o tym później rozmawiamy. Kilka razy upewniam się, czy na pewno zrozumiały przekaz. Celem wychowania nie jest dziecko „łatwe w obsłudze” Pamiętacie artykuł o 4 typach temperamentów? Czasem trafi nam się takie „łatwe w obsłudze” dziecko z łatwym temperamentem, jednak w wychowaniu nie chodzi o to, żeby wszystkie dzieci takie były. O wiele większym wyzwaniem są dzieci z temperamentem trudnym, wolno rozgrzewającym się lub mieszanym – czy takie dzieci powinniśmy łamać, aby stały się łatwe? Grzeczne, ciche, bezproblemowe, nie rzucające się w oczy, współpracujące, łatwe w obsłudze – nie ma wątpliwości, że takie dziecko jest WYGODNE, zarówno dla rodziców, jak i dla otoczenia. Tylko czy o to nam chodzi? Już dawno zrozumiałam, że „produktem” wychowania nie powinno być dziecko łatwe w obsłudze i wygodne dla rodzica, tylko zdrowa, dobra RELACJA RODZIC-DZIECKO. To dzięki niej nasze dzieci będą potrafiły w przyszłości budować kolejne zdrowe relacje, w których będzie miejsce zarówno na szacunek, równe prawa i potrzeby obydwu stron, jak i na asertywność, szczere rozmowy oraz stawianie granic. A dzięki temu istnieje szansa, że nasze dzieci będą potrafiły zadbać o swoje związki, samoświadomość, zdrowie psychiczne… i szczęście. Oczywiście nigdy nie ma gwarancji, że nasze dzieci będą zdrowe i szczęśliwe. Jednak stawiając w wychowaniu na naszą relację, zwiększamy prawdopodobieństwo, że się uda! Warto też pamiętać, że nie na wszystko mamy wpływ: nie możemy zmienić temperamentu dziecka według naszego widzimisię, natomiast z każdym „typem” możemy zbudować zdrową relację. Poza tym dziecko ma własną ścieżkę, własny charakter, talenty, potencjał i predyspozycje, a celem wychowania nie jest kształtowanie, tylko wspieranie. Nie możemy od zera ulepić dziecka jak ludzika z plasteliny, zgodnie z naszymi ambicjami i oczekiwaniami, tylko zaakceptować takim, jakie jest i wspierać w rozwoju tego „wewnętrznego planu”. Na koniec polecam Wam wybrane książki na temat POROZUMIENIA BEZ PRZEMOCY (NVC, nonviolent communication), które mam i polecam: „Szanujący rodzice, szanujące dzieci” V. Kindle Hodson „Porozumienie bez przemocy – o języku życia” Rosenberg „Porozumienie bez przemocy – ćwiczenia” Ingrid Holler albo Lucy Leu – wszystkie rozdziały i ćwiczenia odpowiadają rozdziałom w ww. książce Rosenberga zwracanie uwagi cudzym dzieciom Pomocny tekst? Polub go lub udostępnij: . Napisz komentarz poniżej ↓ Dziękuję! zwracanie uwagi cudzym dzieciom Trzymajcie się! zwracanie uwagi cudzym dzieciom ZOBACZ TEŻ: zwracanie uwagi cudzym dzieciom Liczba odsłon: 2 587 Nie przegap niczego! obserwuj nas na Instagramie @ – tam dzieje się najwięcej! zapisz się do newslettera – w pierwszej wiadomości dostaniesz darmowy ebook „150 zabaw Montessori dla dzieci w wieku 0-6 lat” i będziesz ze mną w stałym, wartościowym kontakcie (nie wysyłam spamu!) polub blog na Facebooku – wrzucam tam linki do nowych tekstów, mądre opinie i głupie obrazki dołącz do grupy Matki Dzikich Dzieci – to najfajniejsza grupa na fejsie: dużo wsparcia, zero hejtu A jeśli lubisz to, co robię – komentarz, lajk lub udostępnienie moich postów jest najlepszym sposobem, aby to pokazać Dziękuję!

. 230 238 100 9 420 26 305 340

rodzina wtrąca się w wychowanie dziecka