Diagnostyka i terapia metodą McKenzie. Diagnostyka i terapia metodą McKenzie skupia się głównie na leczeniu dolegliwości pochodzących mówiąc potocznie od kręgosłupa. Leczymy tą metodą schorzenia kręgosłupa, znane przez nas pod nazwami: dyskopatia, lumbago, korzonki, rwa kulszowa czy barkowa, a sprowadzające się do uszkodzenia
Rwa kulszowa, jak już powiedzieliśmy, jest to zespół objawów wynikających z ucisku na nerwy rdzeniowe, objawiający się silnym, ostrym i przeszywającym bólem rozpoczynającym się w okolicy lędźwiowej i promieniującym wzdłuż kończyny dolnej. Ból towarzyszący rwie kulszowej może przejawiać się w silnych atakach, uniemożliwiających choremu jakikolwiek ruch i całkowicie ograniczających swobodę codziennych czynności. Każdy ruch skutkuje promieniującym bólem – nie można siedzieć i chodzić, a tym bardziej pracować lub wykonywać domowych czynności. Częstość nawrotów i czas trwania dolegliwości są bardzo różne i zależą w głównej mierze od przyczyn i tego, czy chory przed epizodem choroby dbał o siebie i stosował środki zaradcze. W przypadku ataku rwy kulszowej należy udać się do lekarza, ortopedy lub neurologa, który w zależności od nasilenia objawów i tego, czy pacjent już wcześniej cierpiał na te same dolegliwości, zleci szereg badań (rezonans, rtg) lub też wdroży leczenie. Jeśli po badaniu lekarz nie stwierdzi żadnych zwyrodnień czy innych wskazań do bardziej radykalnego działania terapeutycznego, dolegliwości bólowe związane z rwą kulszową leczy się zachowawczo. 1. Odpoczynek W pierwszym, ostrym okresie choroby leczenie zachowawcze polega głównie na odpoczynku, który pozwoli nam odciążyć nadwyrężony kręgosłup. Absolutnie nie wolno siedzieć, szczególnie wiele godzin przy komputerze – nawet jeśli ktoś zazwyczaj „odpoczywa” w ten sposób. Dozwolone jest jedynie siadanie przy jedzeniu czy załatwianiu potrzeb fizjologicznych. 2. Przyjęcie pozycji przynoszącej ulgę W momencie ataku choroby pierwszym sposobem na złagodzenie dolegliwości bólowych, często instynktownie wybieranym przez chorego, jest położenie się. Oczywiście dla każdego przypadku pozycja przynosząca ulgę będzie inna, ale wskazane jest położenie się na raczej twardym podłożu, a nogi powinny być zgięte w stawach biodrowych i kolanowych pod kątem 90 stopni (pozycja odbarczająca). Najlepiej ułożyć pod kolanami spory wałek, np. z kołdry. Poza tym naturalne jest po prostu w ogóle ograniczenie aktywności fizycznej, ponieważ powoduje ona nasilenie bólu. 3. Zimne i ciepłe kompresy Innym sposobem na ulżenie sobie w cierpieniu są zimne lub ciepłe kompresy. W pierwszym okresie przykładamy zimne – można użyć mokrych, zmrożonych ściereczek, lodu włożonego w płócienny woreczek lub owiniętego w ręcznik. Warto mieć w domu żelowe okłady i trzymać je stale w zamrażalniku na okoliczność nasilenia się objawów. Działanie przeciwbólowe chłodnych kompresów polega na obkurczaniu naczyń krwionośnych i łagodzeniu obrzęków. Ciepło natomiast działa rozkurczająco i rozluźniająco na mięśnie. W celu rozgrzania bolącego rejonu możemy użyć ściereczki nasączonej gorącą wodą, termoforem lub butelką z gorącą wodą, poduszki elektrycznej lub rozgrzewającego masażu z wcieraniem rozgrzewającej maści. Należy pamiętać, że ciepłe okłady włączamy dopiero po ustąpieniu stanu ostrego. Ogrzewanie zwiększa ukrwienie tkanek, dzięki czemu uzyskuje się większy dopływ tlenu oraz substancji przyspieszających gojenie. Ochładzanie, bez względu na stosowaną technikę, działa bezpośrednio przeciwbólowo a ponadto ogranicza stan zapalny i redukuje bolesne skurcze mięśniowe 4. Leki przeciwbólowe Aby ograniczyć ból związany z rwą można stosować również niesteroidowe leki przeciwzapalne (ibuprofen, naproksen, ketoprofen itp.) w zastrzykach, tabletkach, maściach i żelach, a także leki przeciwbólowe (paracetamol, tramadol itp.) 5. Rehabilitacja Terapię wspomaga rehabilitacja: terapia manualna, neuromobilizacje, metoda McKenziego, Kaltenborn-Evjentha, masaże rozluźniające mięśnie. Dobre skutki przynosi terapia fizykalna: magnetoterapia, diatermia mikrofalowa, naświetlania lampą solux, ultradźwięki, krioterapia,jonoforeza histaminy, galwanizacja, prądy diadynamiczne oraz prądy TENS. W zależności od potrzeb zakres terapii określa lekarz rehabilitacji lub terapeuta. 6. Operacja Ostatecznością w przypadku rwy jest leczenie operacyjne. Kwalifikacji do niego dokonuje się na podstawie obecności takich czynników, jak: silny, nawracający ból kończyny dolnej (pomimo stosowania metod leczenia zachowawczego), powracające napady dolegliwości bólowych kręgosłupa, które powodują ograniczenie zwykłej aktywności życiowej oraz obecność objawów neurologicznych: zaników mięśniowych czy zaburzeń czucia. Istnieją dwie metody leczenia chirurgicznego, a ich wybór jest determinowany przyczyną ucisku na korzeń nerwowy oraz liczby uciśniętych korzeni nerwowych. Do wyboru mamy tradycyjną lub małoinwazyjną. Metoda klasyczna to usunięcie za pomocą szczypiec przemieszczonego jądra miażdżystego krążka (po odciągnięciu za pomocą haków korzeni nerwowych). Tą metodą usuwa się również wszelkie narośle powodujące ucisk korzenia nerwu lub zwężenie kanału kręgowego. Druga metoda – mikrodiscektomia – wykonywana jest przy udziale specjalistycznego mikroskopu, co pozwala na usunięcie krążka przez minimalne nacięcie skóry. Ta metoda pozwala na zminimalizowanie czasu spędzonego w szpitalu i przyspiesza powrót do zdrowia. Należy pamiętać, by sumiennie stosować się do zaleceń lekarza i fizjoterapeuty – pomoże to szybko zwalczyć najsilniejsze dolegliwości bólowe i zapobiec ich nawrotom w przyszłości. U większości osób z rwą kulszową poprawa następuje w ciągu sześciu tygodni po zastosowaniu prostych, zachowawczych metod leczenia. Konieczne jest również wdrożenie profilaktyki. Pamiętaj, żeby leki przeciwbólowe stosować z rozsądkiem i ich nie nadużywać – poza tym, że ich długotrwałe stosowanie prowadzi do uszkodzenia błony śluzowej żołądka i wątroby, to mogą one także odwracać uwagę od nasilających się objawów, co może być prostą drogą do poważniejszych schorzeń i w konsekwencji zabiegu chirurgicznego. Zobacz także opinie użytkowników prostotrzymacza korektora postawy na proste plecy i oferte na prostotrzymacz przewlekłą (długoterminową) – może wymagać fizjoterapii, która może obejmować ćwiczenia, zastosowanie ciepła oraz innych technik. W rzadkich przypadkach może być wymagana operacja. Ostra rwa kulszowa może trwać od 4 do 8 tygodni, natomiast przewlekła rwa kulszowa utrzymuje się znacznie dłużej. Rwa kulsowa – objawyRwa kulszowa może trwać od kilku dni, do nawet kilku lat. W leczeniu objawów, szczególnie lżejszej postaci schorzenia, wystarczy odpowiedni trening specjalnie opracowanych w tym celu ćwiczeń, które pozwalają zminimalizować bolesne symptomy, ale również zahamować postępowanie choroby. Ćwiczenia na rwę kulszową: metoda McKenziego. 405 334 43 358 434 107 4 140
ćwiczenia na rwe kulszowa metoda mckenziego
