Szklanka wody z łyżką tego składnika i łyżeczką miodu to skuteczny sposób na pozbycie się zgagi. Napój warto wypić zwłaszcza po obfitym posiłku. Ocet pozytywnie wpływa na równowagę kwasowo-zasadową w układzie pokarmowym i zapobiega wystąpieniu objawów choroby refluksowej. Zobacz też: Jak zrobić ocet jabłkowy
Ocet jabłkowy zdążył już zasłynąć ze swoich licznych właściwości prozdrowotnych. Stosowany zewnętrznie, bo o takim zastosowaniu w tym tekście mowa, może dodać Twoim włosom blasku, złuszczyć skórę i wybielić zęby. Dlatego właśnie, chociażby ze względów urodowych, ten produkt naturalnej fermentacji zyskał naprawdę spore grono zwolenników. Wśród korzyści, jakie nieść może stosowanie octu jabłkowego na skórę, często wymienia się również leczenie brodawek. Jednak czy ocet jabłkowy na kurzajki to faktycznie dobry pomysł? Sprawdźmy. Co to są brodawki? Brodawka, zwana potocznie kurzajką, to łagodna zmiana na skórze, wywołana przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Narośl ta występuje najczęściej na dłoniach i stopach. Jeśli miewasz brodawki, nie martw się – to dość powszechna dolegliwość i zdecydowana większość populacji choć raz w życiu doświadczyła, bądź doświadczy, kurzajki na swojej skórze. Choć mogą one ustąpić samoczynnie (dzieje się tak w przypadku 60% zmian w ciągu pierwszych dwóch lat od ich wystąpienia), istnieje ryzyko, że nieleczone, rozsieją się. Dlatego tak ważne jest, by nie ignorować problemu. Na ten moment nie dysponujemy jednak lekiem na HPV, dlatego leczenie opiera się jedynie na usunięciu brodawki i obejmuje najczęściej: stosowanie kremów z kwasem salicylowym, wymrażanie (krioterapię), terapię laserową, zabieg chirurgiczny. Kurzajki jednak lubią powracać, a ich leczenie potrafi być kosztowne, stąd też wiele osób zmagających się z uporczywymi zmianami sięga po niedrogie, domowe remedia, a wśród nich właśnie ocet jabłkowy. Czy jednak takie rozwiązania są skuteczne i faktycznie mogą nam pomóc pozbyć się brodawek? Rzecz w tym, że ze strony naukowej dowodów na skuteczność octu jabłkowego w leczeniu kurzajek jest niewiele. Zwyczajnie nie prowadzi się w tym kierunku badań. Znaleźć można pojedyncze prace dokumentujące pozytywny wpływ kwasu octowego w usuwaniu brodawek (1), ale jest ich na tyle mało, by oprzeć o nie niezawodne leczenie. Jednak mimo braku literatury naukowej, trudno zignorować niezliczoną liczbę historii osób, którym udało się pokonać uciążliwe kurzajki stosując właśnie ocet jabłkowy. Istnieje kilka powodów, dla których rozwiązanie to może być skuteczne. Przede wszystkim, ze względu na zawartość kwasu octowego, ocet wykazuje właściwości przeciwdrobnoustrojowe i zabija niektóre bakterie, wirusy i grzyby. Dlatego też, często stosowany jest jako składnik środków do czyszczenia, ale i naturalny konserwant. Jako, że brodawka powstaje w skutek zakażenia wirusem HPV, Ci, którym udało się ją usunąć za pomocą octu jabłkowego wierzą, że wykazuje on właściwości wirusobójcze i to właśnie dlatego skutecznie pomógł pozbyć się kurzajki. Inni wierzą natomiast, że ocet jabłkowy działa podobnie do kwasu salicylowego, i jak ten uwielbiany kwas BHA, za sprawą zawartych w nim kwasów, pomaga pozbyć się martwego naskórka. Ocet stopniowo niszczy zainfekowaną skórę, ułatwiając odpadnięcie brodawki – podobnie jak kwas salicylowy. Kwasy podrażniając, stymulują układ odpornościowy organizmu do walki z wirusem. Jak stosować ocet jabłkowy na brodawki? Chcesz spróbować tego sposobu? Na szczęście to nic trudnego. Potrzebujesz jedynie: wacik, przegotowaną wodę, ocet jabłkowy, gazę lub przylepiec tkaninowy. Wymieszaj 2 części octu jabłkowego z 1 częścią przegotowanej, ostudzonej wody. Zamocz wacik w roztworze i przyłóż wacik bezpośrednio do brodawki. Owiń to miejsce gazą lub przylepcem, opatrunek pozostaw na całą noc. Czynność powtarzaj co noc, aż brodawka odpadnie. Inna metoda wymaga przygotowania kąpieli dla dłoni lub stóp: W misce wymieszaj ocet jabłkowy i wodę w proporcjach 1:1. Zanurz miejsce dotknięte brodawką i mocz przez około 15 minut. Na zakończenie opłucz skórę wodą. Czynność powtarzaj codziennie, aż brodawka odpadnie. Czy stosowanie octu jabłkowego na kurzajki jest bezpieczne? Ocet jabłkowy posiada kwasowość rzędu 3-6%, dlatego jest dość łagodny. Niemniej jednak, nawet łagodny kwas spowodować poparzenie chemiczne, dlatego trzeba zachować pewne środki ostrożności. Przede wszystkim, zanim zaaplikujesz ocet na skórę, zawsze rozcieńcz go z wodą. Unikniesz w ten sposób niepotrzebnego podrażnienia. Jeśli jednak wydaje się Tobie, że taka mikstura nie będzie wystarczająco skuteczna i chcesz spróbować roztworu o większej zawartości octu, pamiętaj by przed nałożeniem go na brodawkę, wykonać test uczuleniowy na małej powierzchni skóry. Szerokim łukiem omijaj również wszelkie otwarte rany i skaleczenia. Ostrzegamy: zapiecze, jeśli dostanie się tam ocet! Upewnij się, że roztwór nakładasz tylko na zainfekowane miejsce – uważaj, by nie wysmarować za bardzo skóry wokół zmiany. Jeśli nie będziesz widzieć poprawy, koniecznie skonsultuj się z lekarzem. Podsumowanie Ocet jabłkowy stał się popularnym, domowym remedium na brodawki (kurzajki), i choć grono osób potwierdzających jego skuteczność cały czas rośnie, niestety na ten moment brakuje badań, pozwalających naukowo potwierdzić to działanie. Udało się Tobie usunąć kurzajkę stosując ocet jabłkowy? Świetnie! Trzymaj się tego naturalnego, niedrogiego sposobu i ciesz się zdrową skórą. Jeśli jednak rozpoczynasz dopiero kurację, pamiętaj by kontrolować stan infekcji. W razie braku poprawy, być może konieczne będzie zastosowanie tradycyjnego leczenia (składającego się z zastosowaniem leków na receptę i wizyt u lekarza). Oceń artykuł: Średnia: Głosów: 31 Ocet jabłkowy na refluks - opinie. O opinie na temat skuteczności octu jabłkowego na refluks zapytaliśmy kilka osób, które go przetestowały. Basia: „Mój refluks był strasznie uporczywy, a dzięki octowi jabłkowemu pozbyłam się go w 10 dni” Maria: „Miesiąc wystarczył, by mój refluks nie powrócił.Ocet jabłkowy był stosowany już w starożytności. Obecnie stosuje się go się w nieco innych przypadkach, jednak nie każde z tych zastosowań zostało potwierdzone w badaniach. Sprawdź, jak stosować ocet jabłkowy, aby sobie nie zaszkodzić. Właściwości octu jabłkowego Ocet jabłkowy powstaje w wyniku fermentacji octowej dojrzałych owoców – konkretnie jabłek. Proces ten jest przeprowadzany przez bakterie octowe (Acetobacter). Ocet jabłkowy ma wyrazisty, owocowy zapach, a jego kolor jest ciemnożółty/bursztynowy. Wśród składników octu jabłkowego można wyróżnić: kwasy owocowe, kwas octowy; pektynę i jej pochodne – są obecne w ścianach komórkowych jabłek, stanowią jedną z frakcji błonnika; wpływają na poprawę trawienia, poprawiają motorykę jelit i obniżają poziom cholesterolu, co zapobiega miażdżycy; szereg witamin – A, B1, B2, B6, C, PP, E, mikro- i makroelementy – magnez, wapń, potas, siarka, żelazo, fluor i krzem niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Ocet jabłkowy – zastosowanie Za najwcześniejsze zastosowanie octu jabłkowego w medycynie uznaje się odkażanie ran i ich oczyszczanie zalecane przez Hipokratesa. Dodatkowo w czasach starożytnych był on stosowany jako remedium na uporczywy kaszel (w połączeniu z miodem). Obecnie ocet jabłkowy ma inne zastosowania. Eksperci nie zalecają jego stosowania w celu odkażania ran. Ocet jabłkowy jest wykorzystywany w przemyśle spożywczym jako środek konserwujący i aromatyzujący oraz w kuchni jako dodatek do potraw (np. sałatek). Jeśli chodzi o lecznicze właściwości octu jabłkowego, naukowcy prowadzili liczne badania oceniające wpływ octu jabłkowego na zdrowie. Badania prowadzono między innymi w zakresie leczenia nowotworów, obniżania ciśnienia krwi czy działania antyseptycznego (badania in vitro na komórkach bądź in vivo na zwierzętach). Nie potwierdzono działania octu jabłkowego w tym zakresie. Z kolei prowadzone od wielu lat badania nad właściwościami hipoglikemizującymi (obniżającymi poziom cukru we krwi) octu jabłkowego potwierdziły jego działanie. Ich efektem jest pozytywna ocena wpływu octu jabłkowego na poziom glikemii po posiłku zarówno u osób zdrowych, jak i u osób chorujących na cukrzycę typu II z wykazaną insulinoopornością. Z kolei u osób chorujących na cukrzycę typu II bez insulinooporności potwierdzono niewielką poprawę wrażliwości na insulinę po spożyciu posiłku z zawartością octu jabłkowego. Badano także wpływ octu jabłkowego na indeks glikemiczny spożywanych potraw, lecz w tym przypadku wyniki badań okazały się niejasne. Ocet jabłkowy wykazuje również działanie zwiększające uczucie poposiłkowej sytości mimo spożycia niewielkiej ilości pokarmu, co również zostało potwierdzone badaniami. Aspekt ten ma znaczenie u osób otyłych i chcących zrzucić zbędne kilogramy. Badacze spekulują, że opisane działanie można uzyskać po spożyciu od 10 do 30 ml octu jabłkowego dziennie. Jednocześnie badacze zaznaczają, że istnieje niewiele badań oceniających wpływ długotrwałego stosowania octu jabłkowego. Ponadto wytyczne dostępne w literaturze naukowej nie zawierają zaleceń dotyczących przyjmowania octu jabłkowego jako nowego rodzaju diety czy suplementacji. Ocet jabłkowy – działania niepożądane Ocet jabłkowy, mimo powszechnego stosowania, może powodować działania niepożądane. Możemy do nich zaliczyć np.: bóle brzucha, zaburzenia w wydzielaniu soku żołądkowego, refluks, alergie, nudności, hipokaliemię, zapalenie jamy ustnej, poparzenie przełyku (bardzo rzadki skutek uboczny). Jak bezpiecznie spożywać ocet jabłkowy? Zaleca się zachowanie ostrożności w stosowaniu diet opartych na occie jabłkowym. Niektóre źródła sugerują, że ich stosowanie może przyczynić się do utraty zbędnych kilogramów. Badania tego nie potwierdzają. Ponadto nie wolno pić nierozcieńczonego octu. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem będzie dodanie octu jabłkowego do sałatki lub innej potrawy w celu urozmaicenia jej smaku. Dzięki temu można skorzystać z dobroczynnych właściwości octu jabłkowego bez narażenia na działania niepożądane. Jeśli zdecydujemy się na częstsze stosowanie octu jabłkowego przy występowaniu chorób towarzyszących, należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Przeczytaj również:Olej rydzowy – jakie posiada właściwości? Źródło: Johnston Gaas Vinegar: Medicinal Uses and Antiglycemic Effect, 2006. Czy warto jeść pistacje? Pistacje to popularny rodzaj orzechów drzewnych, który jest wyjątkowo bogaty w wiele wartościowych składników odżywczych, takich jak białka, aminokwasy, jedno-… Zobacz więcej Czy warto jeść śledzie? Śledź jest niewątpliwie jednym z najczęściej spożywanych w Polsce gatunków ryb morskich. Mięso śledzia zawiera wysokiej jakości łatwo przyswajalne białko oraz dużą ilość niezwykle… Zobacz więcej